Eum... I guess hello then? Open

"Oh, sorry ik had je niet gezien." Ja, pff, dan had ze beter moeten uitkijken. "Met een sorry word ik niet droog." antwoordde ze nors, dat meisje moest gewoon beter uitkijken. Ze zag dat het meisje glimlachte, maar beantwoordde deze niet. In plaats daarvan liet ze zich neerploffen op de grond en ging in kleermaker zit zitten. "Maarre, veel mensen springen hier van de waterval. Niet gemeen bedoeld of zo." Silica vond het maar een slap excuus, ze had hier de hele dag nog niemand gezien. "Maar ik ben Blake, jij bent?" Ze zuchtte, blijkbaar was voor die Blake het onderwerp al weer afgesloten. En ach, eigenlijk was dat ook maar beter, ze had helemaal geen zin in ruzie op dit moment. Maar, dat betekende nog niet dat ze Blake ook mocht, zeker niet! "Silica, aangenaam." Sprak ze neutraal. Ongeïnteresseerd keek ze toe hoe het meisje naar haar spullen zocht waarna haar blik beteuterd naar haar natte kleding gleed. Ze kon ze maar beter even uit doen en late drogen. En zo gezegd zo gedaan, snel trok ze het lichtpaarse jurkje dat ze vandaag aan had over haar hoofd en ritste haar laarzen open waarna ze deze uitgeschopte. Haar ondergoed hield ze wel aan. Misschien dat andere zich niet voor hun blote lichaam schaamde en het gewoon zouden laten zien, zij hield het liever bedekt.

"Als je geen zin in mensen om je heen hebt vind ik het ook geen probleem om te vertrekken." Wat ongeïnteresseerd keek Silica op naar het meisje waarna ze iets te overdreven zuchtte. Ze hield haar hoofd een tikkeltje schuin terwijl ze haar haar om haar vinger draaide. "Als ik geen zin in je had, had ik dat allang gezegd hoor." Ze glimlachte, maar haar ogen lachte niet mee. Daarna draaide ze zich om richting haar spullen en liep er heen. Ze zakte met haar rug naar Blake toe op de grond en deed net of ze iets tussen haar spullen zocht. Ze wist niet of het kwam door het water incident of de manier waarop het meisje daarop had gereageerd, maar ze mocht die Blake niet. Silica vond haar maar een beetje een... Ja, het was niet goed uit te leggen. Wel wist ze zeker dat zij en Blake nooit goede vrienden zouden worden. "En oja Blake.." Ze draaide haar hoofd richting het meisje. "Als je nou nog ooit eens geen zin hebt in mijn gezelschap, zeg dat gewoon en ga niet ingewikkeld doen." En ze draaide haar hoofd weer naar haar spullen om, waarvandaan ze haar leren veldfles pakte. Soepel stond ze op, glimlachte even sarcastisch naar het zwartharig meisje, en liep toen naar de waterval om haar fles te vullen.

Ze liet zo veel mogelijk van het koele water in haar fles stromen, maar trok hem op tijd terug zodat hij niet overliep. "Ik heb wel zin in gezelschap, maar niet in zulk gezelschap." Silica draaide zich naar het oudere meisje om en keek haar bedenkelijk aan. Op een of andere manier kon ze dat nog wel begrijpen, ze was niet altijd zulk gezellig gezelschap, maar moest dat dan zo hardop worden gezegd? Langzaam vernauwde ze haar ogen tot spleetjes terwijl ze luister wat Blake nog meer te zeggen had. "He luister, als het komt doordat ik je heb nat gemaakt het spijt me vreselijk maar moet ik eerst dit hele gebied gaan afzoeken op mensen voordat ik naar beneden spring? Als ik je had gezien had ik echt wel uitgekeken" Waarom ging ze nou telkens door over dat water...? En elke keer, gaf ze niet toe dat ze beter had moeten uitkijken maar ging ze zichzelf uitgebreid lopen verdedigen. Dat irriteerde Silica, ook omdat ze niet gewoon toe gaf dat zij gelijk had. "Nee, je hoeft niet het hele gebied af te zoeken, een blik naar beneden of er iemand is, is genoeg. Wat nou als er bijvoorbeeld iemand in het water had gestaan en jij daar was bovenop gesprongen?" Ze begreep vast zelf wel wat er dan was gebeurd. Verbaasd keek Silica toe hoe Blake haar straal negeerde en gewoon weg liep. Dat ging niet zomaar! Met grote passen, of wat je groot kan noemen voor haar lengte, snelde ze haar achterna. Even keek ze toe hoe Blake de bessen plukte. "Weetje, je kan het de volgende keer ook gewoon even aankondigen, of iets dergelijks..." Ze keek vragend naar het meisje. "Jij ook wat?" vroeg ze alleen maar. Ach, ze had haar vast wel gehoord, er was geen reden meer om er over door te gaan. En dus knikte Silica dankbaar. "Ja graag."