The Seeker {Open}

Destroy everything seems like the best option

De meeste wezens vermeden deze plek; De diamanten lagen er dan wel voor het oprapen, maar het stikte hier ook van de demonen. De lucht rook lichtjes naar zwavel, en dat kwam zeker niet door de Cress. Het waren die wezens waarvoor zij juist was gekomen. Brianne was goed voorbereid, had haar dolk bij, voeding en had goed uitgerust. Ze had zelfs een speciaal schild aangetrokken van zilver, en het scheen dat de demonen dit geen fijn materiaal vonden. Er kon technisch gezien niets misgaan, alleen het feit dat die beesten bijzonder sterk werden als ze onder invloed waren. Het zou kunnen dat ze werd verslagen, maar dat moest dan maar. Ze had immers al een aantal demonen van kant weten te maken, dan had ze haar steentje bijgedragen.

Levi wist goed genoeg hoe gevaarlijk de forbidden mountains waren en hoe de demonen hier het vaakst te spotten waren. Toch kon deze jongen het niet laten om hier te trainen. Zijn zwaard bewoog in synch mee met de bewegingen die hij uitvoerde met zijn armen om zo tot het resultaat te bekomen dat hij telkens sterker en sterker werd. Dit moest ook sinds er een grote taak op zijn schouders rustte sinds hij Duke was geworden van Synergy. Hij was gelukkig om het zo te zeggen, alleen was de emotie niet in zijn gelaat te zien, maar dat was altijd al zo geweest. Zijn reukzintuigen merkten op dat hij hier niet alleen was en dat er hier nog iemand was. Iemand bekend van de tribe. Langzaamaan stak levi zijn zwaarden weg om dan zijn reukzintuig te volgen om dan Brianne tegen te komen, iemand die al van voor hem in de tribe zat. Hij zei niets, bleef op een afstandje, de edelstenen bekijkend die je hier letterlijk gewoon kon oprapen, niemand die ze zou missen.

Destroy everything seems like the best option

In haar ooghoeken ving ze een kleine beweging op. Hij was onopvallend, voorzichtig en zonder haar versterkte zicht had ze het vast niet gezien. Toch zag Brianne het, en toen ze snel haar hoofd in die richting draaide, zag ze Levi opduiken. Een zacht geluidje, dat wel iets weg had van een grom, rees op uit haar keel. Tuurlijk moest dat stuk vreten nou weer opduiken op haar demonenjacht. Lekker alles verpesten, lawaai maken en commando's krijsen. Ze was dan wel een meisje, maar dat wilde niet zeggen dat ze slechter was of zo. Want Levi zag zichzelf vast als grote sterke duke, aangezien het háár niet gelukt was, en die nieuweling wel.
"Hallo Levi" Ze glimlachte gemaakt en liep toen weer zo snel mogelijk verder, hopend dat hij zou blijven staan.

Het geluidje, dat verrassend sterk op een grom leek die Brianne had uitgestoten had hij, jammer genoeg, gehoord en hij voelde hoe de spanning tussen hen al weer steeg. Zijn grijze ogen keken haar minachtend aan toen ze: “Hallo Levi” en dat met een glimlach. Hij knikte stijfjes terwijl hij haar gewoon volgde, alsof er compleet niets aan de hand was. “Goede dag Brianne,” was het enige wat hij zei terwijl hij haar in de gaten hield, om te zien hoe goed ze wel was in de strijd want hij wist goed genoeg dat ze hier was om demonen te doden, het krioelde hier immers met die verdomde helse dingen. Brianne had zich mee aangemeldt voor de positie van Duke/Duchess en Levi wist wel hoe graag ze die functie wilde, ze haatte hem hier vast voor, maar ze moest ermee leren leven. Hij had trouwens ergere dingen aan het hoofd, zoals... Zijn tweelingzus zoeken. Een zucht verliet zijn mond terwijl hij ging zitten in een van de struiken dichtbij Brianne, haar nog steeds in het oog houdend, maar ook nadenkend over waar hij zijn zus kon vinden. Hij had een overlevende van zijn oude stam tegengekomen, iemand die wist over het verhaal van zijn vader en dat hij, Levi Heichou, geen enig kind was. Hij was niet alleen, een twee-eiige tweeling, een jongen, een meisje. De enige vraag die hem nu teisterde was hoe haar te vinden.

//Sorry als Levi ze zo stalkt xD

Met een “Goede dag Brianne,” zette hij de achtervolging in. Hij stapte rustig door en wist haar prima bij te houden. Ze beet haar kiezen op elkaar, en begon sneller te lopen. Hij wilde haar vast irriteren, of dacht dat ze op jacht was en er met haar prooi vandoor gaan. Hij kon dat immers maken.
Blijkbaar irriteerde het hem toen ze zo snel begon te lopen, want al snel stopte het gekraak van voetstappen achter haar. Een tevreden glimlachje verscheen kort op haar gezicht, maar ze moest niet vergeten waar ze was. Als Levi nou even zou blijven zitten, zou ze wel van hem af zijn.

~Vat het niet persoonlijk op hoor, ik leef me alleen in :O

Brianne had besloten te gaan rennen van hem. Waarom wist hij niet, ze leek een onvermijdelijke pest te hebben aan hem, waarom bepaald wist hij niet. Vast omdat hij haar positie had gepikt in haar ogen, vreselijk jaloers dus, dat was ze. Het enigste wat hij wilde was ervoor zorgen dat ze in orde bleef, dat ze niet gewond zou raken, zorgen voor zijn tribeleden, dat was een van zijn betere kanten al was er geen emotie bij betrokken. Hij had er nog altijd moeite mee om emoties te tonen en voorlopig was hij niet van plan om daar aan te werken. Hij had besloten om zijn voeten van de grond te halen en haar te blijven volgen maar wat hoger. Zijn grijze ogen keken observerend naar haar terwijl hij geniepig veranderde in zijn wolvenvorm, die maar weinigen in de tribe hadden gezien. De zwarte wolf bleef haar nauwlettend in het oog houden, zo onopvallend mogelijk. Zodat ze misschien eindelijk eens kon verderdoen wat ze wilde doen, hij wilde haar totaal niet storen sinds ze blijkbaar zo'n pest had aan hem.

» Down in the meadow... </open>
» Help me, it's so cold here... (OPEN)
» They sat I'm nuts {Open}
» Levitate [open]
» Take It easy ~ (OPEN)