This life is beautifull.. {KENTA}

Mereth Clive
I am a flower quickly fading here today and gone tomorrow.
you hear me when I'm calling you catch me when I'm falling

De stilte was comfortabel en Mereth sloot haar ogen voor een seconde genietend van de diepe rust die in het bos hing. Normaal was dit de plek geweest waar ze heen ging als het haar allemaal even teveel werd, als ze wou ontsnappen aan de haat en het verdriet dat in de wereld hing. Maar vandaag was anders. Vandaag zat ze hier puur omdat ze wou genieten van de heerlijke rust die in de lucht hing. Ja ze was tot rust gekomen. Ze was rust in hart en ziel voor het eerst sinds haar ouders waren overleden had ze een rust gevonden in haar leven. En het blinde meisje wist niet precies hoe ze het moest plaatsen maar het was wel zo. Haar leven was eindelijk weer.. goed.

Ze glimlachte en opende haar ogen even niets anders als de gebruikelijke duisternis ziend. Ze wist hoe zij er zelf uit zag. Ze wist dat ze lange blonde lokken had en diep blauwe ogen ZE wist dat ze lang was en mooi maar wat het allemaal precies in hielt.. Wat welke kleur was ZE wist het niet. En ze zou het nooit leren. Maar dat maakte niet uit. Ze had het niet extra nodig. ZE hoefde geen fancy dingen. Zij was gewoon zij. ZE wist haar weg te vinden door het bos en ze wist zichzelf te verdedigen. Dat was toch wel genoeg?

Door een van zijn blades horizontaal voor zich te houden wist hij de dodelijke hoorn van de bezeten eenhoorn af te weren. Met een soepele beweging wist hij zich in de dode hoek van het dier te werpen en zo enkele schoten vanuit zijn Stormflower af te vuren op het dier om vervolgens snel de benen te nemen in de hoop het dier af te schudden.
De messcherpe hoorn van het mythische dier had een snee in zijn schouder achter gelaten, maar gelukkig voelde hij er vrij weinig van. Zijn magenta kleurige ogen onderzochten het gebied, waar naar wist hij niet precies, maar al snel merkte hij een meisje op. Aan haar dof blauwe ogen te zien was ze blind. Kenta aarzelde. Het mythische dier wat hem had aangevallen was hier vlakbij, en een blind meisje aan haar lot over laten terwijl er mogelijk gevaar op de loer lag was nou niet bepaald beleefd. Hij besloot naar het blinde meisje toe te lopen en knielde naast haar neer. "Hey," begon hij voorzichtig, hopend haar niet te laten schrikken van zijn plotselinge aanwezigheid. "Hier vlak in de buurt is een bezeten eenhoorn opzoek naar een slachtoffer, je bent hier niet veilig." Hij besloot maar meteen met de deur in huis te vallen, aangezien gesprekken aanknopen met vreemde niet echt zijn sterkste punt was, maar hij oom dit meisje op z'n minst waarschuwen.

De trilling op de grond liet haar opschrikken en sperde haar ogen wijd open. Hemels blauw en oneindig diep. Zonder zicht staarde ze op naar hem. "Wie is daar.." Mompelde ze zacht en kwam iets omhoog. "Waarom zou ik hier niet veilig zijn vreemdeling.. Het enige gevaar dat ik zie is jij.." Fluisterde ze een wapen van haar rug pakkend en hielt het voor haar. "Now answer my question stranger, who exactly are you..?"

» Bro's before ho's {{Kenta}}
» My life is doomed the way It is (OPEN)
» She takes life away (OPEN)
» If you're brave enough to say "goodbye", life will reward you with a new "hello" ~Pia's dropjes~