That akward moment -Mature Content- (juul)

Een wanhopige zucht verliet zijn mond toen de regendruppels over zijn lichaam stroomde. Fijn, hij stond zonder shirt in de regen omringt door een stel bloeddorstige monsters. Kon het nog erger? Blijk baar wel dus, want al snel zag hij felle flitsen door de lucht schieten, vervolgd door harde klappen. Enkele wolven namen de benen, en bij de tweede klap vluchtte de rest van de roedel. Bezorgd keek hij om zich heen, misschien moest hij ook maar een schuilplaats gaan zoeken, maar waar? Het enige hier in de buurt waren bomen, struiken, de rivier en wat stenen en takken. Om zelf een schuilplaats de bouwen zou hem niet meer lukken. Mentaal was hij nu ook niet echt in staat voor dat soort activiteiten. De gedachte van een vermoordde Blake bleef door zijn hoofd spoken. Hij wist niet wat het precies was, maar ook al kende hij haar nog maar net, hij vertrouwde haar. Als ze hem kwaad had willen doen zou ze hem nooit geholpen hebben, en wat heeft hij haar teruggegeven? Niks, hij had haar laten sterven, haar aan haar lot overgelaten.
Zijn blik gleed de omgeving over, vallend op de zwarte wolvin. Waarom was zij niet gevlucht? Zou hier wachten op een goed moment om hem te vermoorden? Hij wilde daar liever niet achter komen, dus pakte hij zijn blades vast en stormde op het dier af, waarna hij zich bovenop haar wierp en opnieuw zijn blade dreigend in de lucht hield. ''Hier eindigt het.'' fluisterde hij terwijl hij zijn blade dreigend in de lucht liet hangen, klaar om haar keel door de snijden. en Blake te wreken.

Met zijn ogen gesloten rees hij zijn blade nog wat hoger, klaar om de wolvin aan haar einde te brengen. Er was immers iets aan het dier wat het lastig maakte, maar hij had geen tijd om daar op de vriendelijke manier achter te komen. Net toen hij klaar was om de wolf te doden, hoorde hij een bekende stem. Blake? "Kenta stop!" Meteen opende hij zijn ogen, en tot zijn schrik lag er een naakte Blake onder hem met haar handen angstig voor haar gezicht. Hij keek haar verbijsterd aan. ''Blake..?'' fluisterde hij. Even was hij stil, hij moest het even laten bezinken. Hij had Blake tot twee keer aan toe proberen te vermoorden?
Hij wilde haar zoveel vragen stellen over wat er was gebeurd, hij was in de war. Hij kreeg niet eens de kans om zijn vragen te stellen, want plots hief Blake haar hoofd en drukte haar lippen deze de zijne. Wow, wacht even. Hij lag boven op een naakt meisje, en dat meisje begon hem nu te zoenen?
De verwarring werd echter al snel minder toen hij besloot om mee te gaan in haar kus. Hij liet zijn blades los en zette zijn ene hand naast haar hoofd voor steun, en steunde op zijn elleboog. Met zijn andere hand streelde hij haar gezicht, terwijl hij zachtjes op haar lip beet als een ''request'' om haar mond binnen te gaan.

OOC: Ohmygod, Kenta knows how to please the girls. :'D

Meteen toen ze hem toeliet, liet hij zijn tong naar binnen gaan. Zijn ogen waren gesloten, en hij drukte zijn lichaam wat dichter tegen die van haar aan. Hij begon met de hand die eerst op haar gezicht rustte, nu door haar haren te strelen. Hij wist niet hoe het kwam, of hoe hij überhaupt wist wat hij moest doen in zo'n situatie, maar gek genoeg voelde het niet verkeerd. De regen kletterde neer op hun beide, maar de jongen spendeerde er geen aandacht aan. Sterker nog, hij had niet eens meer door dat ze in de regen en het onweer lagen.
Na een lange tijd strelen en zoenen brak Blake de kus. Kenta opende zijn ogen weer, en keek haar aan. Hij zei niets. Deels omdat hij niet wist wat hij nu zou moeten zeggen, maar vooral omdat hij geen verkeerde indruk achter wilde laten. Het enige wat hij liet zien was een brede glimlach.
Uiteindelijk brak Blake de stilte. "Ik, ik denk dat ik mijn kleren maar moet gaan zoeken." Kenta knikte, misschien was dat wel zo slim ja. Het was koud. Hij kon zijn shirt immers nog niet aantrekken. De bloedvlekken moesten er nog uit, plus het feit dat het shirt nu al helemaal nat geregend was.
Terwijl Blake zich aankleedde probeerde hij de andere kant op te kijken uit beleefdheid. Al had dat niet erg veel nut meer, gezien hij haar toch al naakt had gezien. "Het, spijt me va net. En niet alleen van net, maar ook van toen ik die wolf was en zo. Ik ben je een uitleg verschuldigd, ik zal het je zo allemaal uitleggen alleen het is best koud en ik kan mijn shirt niet vinden. heb jij hem gezien?" Klonk er achter hem. Hij draaide zich weer naar haar toe, en schudde zijn hoofd. Bij het zien van een shirtloze Blake beet hij even op zijn onderlip. Het was hem nog niet eerder opgevallen, maar ze had echt een perfect lichaam. Kenta kroop wat dichter naar haar toe. ''Het maakt niet uit. Wat er net is gebeurd was gewoon sprake van een miscommunicatie.'' Hij ontweek Blake's blik voor hij de volgende woorden uitsprak. ''En wat daarna gebeurde.. Dat was het eigenlijk wel waard.'' Zei hij zachtjes. Hij wist niet wat de kus met hem gedaan had, maar zijn stemming was er flink door veranderd. Hij wist niet wat het was, maar het liefst was hij er nog heel lang mee door gegaan.

Wat hij op dit moment voelde was iets nieuws. Het was een raar gevoel, maar het voelde niet.. slecht. "Dankje, ik vond het. Fijn..." Was Blake's antwoord. Hij had er zelf duidelijk ook van genoten, maar dat had ze zeker wel doorgehad.
Hij zag hoe Blake nog steeds opzoek was naar haar shirt, en een vlaag van teleurstelling ging door hem heen toen ze deze weer had gevonden en aantrok. Hij had er van genoten Blake's lichaam zo te mogen aanschouwen, en hoe langer hij er naar keek, hoe sterker het gevoel werd. Hij wist waar hij naar verlangde, hij wilde meer, hij wilde verder met haar.
Ineens voelde hij het hoofd van een weer aangeklede Blake op zijn schouder. "Ik heb eigenlijk best wel honger? Jij?" Hij knikte, maar eigenlijk had hij helemaal geen honger. Tja, hij had wel trek, maar niet in eten. Hij had trek in haar, hoe fout dat ook klonk. Hij moest de volgende stap zetten wilde hij zijn verlangens waar kunnen maken.
Zonder iets te zeggen draaide hij zich een kwartslag om, zodat hij tegenover haar zat. Hij had echt geen idee hoe hij dit moest beginnen, maar het leek hem het best om niet te spreken. Zonder iets te zeggen leunde hij weer naar voren en drukte zijn lippen weer tegen de haarre, dit keer op een nog iets gepassioneerdere manier. Hij merkte hoe zijn lichaam steeds sterker verlangde naar meer, en het leek alsof hij steeds minder controle kreeg over wat hij deed. Zijn hartslag werd sneller, en zijn acties werden intenser. Zo trok hij haar zachtjes naar zich toe, waardoor ze op zijn schoot terecht kwam. Vervolgens liet hij zijn handen onder haar shirt glijden en zo over haar rug strelen terwijl hij haar nog dichter naar zich toe trok. Het verlangen om dichtbij haar te zijn werd alsmaar sterker, en hij had eigenlijk geen idee of dit wel was wat Blake wilde. Bij die gedachte liet hij zijn handen weer onder haar shirt vandaan glijden en brak hij de kus. "Je moet het zeggen als ik te ver ga, oke?" Fluisterde hij, waarna hij een kus in haar nek plantte.

Nadat ze hem toestemming had gegeven wist hij dat hij zich nu door niets en niemand zou laten tegenhouden. Bij het voelen van haar lippen tegen de zijne raakte hij steeds meer opgewonden. Wat hem echter verbaasde is dat ze zelf de kus brak, en vervolgens haar shirt over haar hoofd trok. Kenta verzwakte even zijn grip op haar, zodat het shirt makkelijker over haar hoofd ging. Nog voor hij opnieuw weg kon dromen bij zien van haar lichaam vervolgde Blake de kus weer. Terwijl ze haar armen om zijn nek sloeg, liet hij de zijne rusten op haar middel.
Bij het voelen van hoe haar handen zich steeds dichterbij zijn private parts lieten glijden, schoot er een korte rilling door hem heen. Geen rilling van angst, of kou, of wat dan ook. Het was anders, maar wat het precies was kon hij nog steeds niet plaatsen.
Blake begon met het losmaken van de knoopjes bij zijn gulp. "Te ver zal je niet gaan" fluisterde ze. Een licht roze kleur verspreidde zich over zijn wangen. Hij legde zijn handen op de haarre, en hielp haar zo zijn broek naar beneden te krijgen. Nu was het zijn beurt. Terwijl hij zijn lippen opnieuw in haar nek drukte zochten zijn handen naar haar gulp, en ritste deze voorzichtig open. Hij tilde Blake iets omhoog, zodat hij haar broek makkelijker op haar knieën kreeg. Voorzichtig duwde hij haar naar achteren, in dezelfde positie als ze gelegen hadden bij de eerste zoen met een naakte Blake.
Beide lagen ze nu in hun ondergoed, en Kenta begon opnieuw enkele kusjes in haar nek te drukken. Langzaam ging hij iets naar beneden, tot haar bh de weg versperde. Hij liet zijn handen over haar rug glijden, proberend haar bh bandje los te krijgen, terwijl hij een nieuwe, gepassioneerde zoen aanging.

Toen Blake zichzelf iets van de grond hees wist hij haar bh makkelijk los te krijgen. Langzaam legde hij zijn handen op de bandjes die over haar schouder lagen, en schoof deze langs haar tengere armen naar beneden. Hij gooide de bh ergens achter hen neer, en merkte hoe Blake vervolgens de kus brak en hem aanstaarde. Hij leek te verdrinken in haar goudgele ogen, en zonder dat hij het doorhad verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht, voordat Blake haar lippen opnieuw op de zijne plantte.
Hij liet een hand haar lichaam verkennen, terwijl hij zijn andere hand voor steun gebruikte. Zijn hand gleed over haar borsten, en verplaatste zich vervolgens naar haar heupen. Vervolgens zette zijn hand de reis voort naar het gedeelte wat nog bedekt lag onder haar ondergoed. Om zijn hand over haar achterwerk te laten gaan maakte het gevoel enkel sterker, en hij begon er zachtjes in de knijpen.
Een nieuwe rilling ging door hem heen toen hij haar handen over zijn lichaam voelde gaan, en zo onder zijn ondergoed voelde glijden. Blijkbaar wist ze niet zeker of hij dit wel toestond, want aarzelend stopte ze. Hij Brak de kus, en gaf haar een warme blik als permissie om door te gaan.
Waar hij was, en dat hij nu naakt lag ergens in de middle of nowhere boeide hem niet meer. Ook de harde regen kon hem gestolen worden. Alles was nu uitmaakte was Blake. Hij lag hier nu met haar, samen, zonder pottenkijkers. Dit moment kon voor hem niet meer verpest worden, door niemand niet.

Met Blake's handen op de zijne schoof hij met gemak haar onderbroek naar beneden, waarna hij nog even over haar achterste streek. Vervolgens draaide ze een halve slag om, nu was hij degene die onderop lag. Toen Blake hun lippen weer verenigde plaatste hij zijn handen op haar heupen.
Een warm gevoel ging door hem heen toen ze haar handen over zijn lichaam liet gaan, maar toen ze stopte op een bepaald punt wist hij zeker dat ze nog onzeker was. Was hij te snel gegaan? Ze brak de kus, en hij keek haar aan. "Weet je zeker dat je verder wilt?" Hij haalde een hand van haar heup en streek enkele haren uit haar gezicht. Hij knikte met een glimlach. "Maar enkel als jij er ook volledig mee instemt." Sprak hij kalm, maar serieus. Hij trok haar naar zich toe, en streek nogmaals met zijn hand door haar golvende, zwarte haren. Blake was echt een mooi meisje, of beter gezegd, een prachtige jonge vrouw. Hij mocht van geluk spreken dat hij deze eer kreeg, om hier nu in dit moment te zijn met haar.

Bij het opnieuw voelen van Blake's lippen tegen de zijne wist hij dat dit moment nu echt niet meer stuk kon. Hij voelde hoe haar handen richting zijn geslachtsdeel gleden. Hij wist nog niet wat ze exact van plan was, maar hij zou alles toelaten.
Toen ze haar hand hieromheen sloot en deze op en neer begon te bewegen schoten er enkele kreunen over zijn lippen. Het was een gevoel wat hij nog niet eerder beleefd had. Hij wist niet of Blake dit vaker gedaan had, maar ze was goed. Naarmate ze doorging werden zijn kreunen enkel harder. Het zweet droop langs zijn rug, maar werd er vrijwel meteen weer afgespoeld door de regen die nog steeds op hen beide neerkletterde. Hij voelde hoe zijn lange haar tegen zijn rug geplakt lag.
Toen Blake haar grip verslapte liet hij zijn blik weer op de hare vallen, waarna hij hijgend een glimlach op zijn gelaat liet verschijnen.
Terwijl hij zijn lippen in haar nek plantte liet hij zijn hand nogmaals haar lichaam verkennen, dit keer inclusief de zone die hem eerder nog niet toegelaten werd. Zonder haar nog een enige blik of waarschuwing te geven liet hij twee van zijn vingers haar binnenste onderzoeken, deze in een laag tempo op en neer bewegend.

Bij het horen van Blake's kreunen verscheen er een grijns rond zijn lippen. Er waren geen woorden nodig om hem te vertellen dat hij het goed deed, want blijkbaar sprak dat al voor zichzelf. Dat de regen minder was geworden was hem niet eens opgevallen, en de intentie om dicht bij Blake te zijn was enkel sterker geworden.
Toen ze haar eerdere actie herhaalde kon hij niets anders doen dan genieten van het moment. Opnieuw begon hij te kreunen, en hij wierp haar een warme blik toe. Stiekem wenste hij dat dit moment met haar voor eeuwig duurde, maar ze waren pas net begonnen en hij merkte nu al hoeveel energie dit hem kostte.
Bij het voelen van een verzwakte grip wist hij dat het moment eindelijk gekomen was. Het moment waarin hij alle permissie had om binnen te treden. Terwijl hij enkele zuigzoenen in haar nek drukte, enterde hij haar voorzichtig, hopend dat het haar geen pijn zou doen.

Bij het plotseling horen van een zeer bekende stem draaide hij zijn hoofd richting de plek waar deze vandaan kwam. Een oranje harig meisje met baby-blauwe ogen was voor het tweetal verschenen. "Wat doe je? Het is toch veel te koud om naakt rond te lopen?" Snel hielp hij zichzelf onder Blake vandaan en greep naar zijn boxer en broek. "Ja Aya, je hebt gelijk." Probeerde hij zo kalm mogelijk te zeggen tijdens het aankleden. Gelukkig had zijn zusje een onschuldig hoofdje, en zal ze dus vast niet gemerkt hebben wat haar broer daadwerkelijk aan het doen was. "Shit, Kenta? Ken jij dit meisje?" Sprak Blake. De jongen stond op. "Blake, dit is mijn zusje Aya. Aya, dit is Blake." Hij probeerde de situatie zo normaal mogelijk te laten lijken, maar diep vanbinnen ging hij dood van schaamte. Hoe kon hij zo dom zijn geweest. Hij liep richting zijn shirt en raapte deze van de grond. De bloedvlek was er nog steeds niet uitgewassen, dus gooide hij het maar weer op de grond. "Aya, wat doe jij hier? Ik dacht dat je bij Juro was." Hij begon steeds meer spijt te krijgen van zijn acties, en nu helemaal nu hij over de gevolgen begon na te denken.

"AYAAAA" Met een overdonderend volume klonk zijn krachtige stem langs de Ayami River. Irritant zusje ook. Altijd weer weglopen. Altijd weer in de problemen komen. Als hij haar weer vond zou hij haar vastmaken aan een boom. Of dumpen bij Kenta. Als hij maar van haar af kon komen. Om het nog eens erger te maken regende het al uren, onvermoeibaar vallend. Uit pure frustratie schopte Juro tegen een boomstronk, waarna hij snel naar zijn teen greep, en pijnvol begon te hinken. Dat deed pijn! Half vallend strompelde hij veder, tot hij achter een opengelegde wortel bleef haken. Met een splash viel de knappe jongen met zijn volle gezicht in de modder. Vloekend klom hij weer overeind, de troep van zijn gezicht vegen. Dit kon niet waar zijn! Boos stampte hij veder, tot hij opeens stemmen hoorde. Waaronder de stem van een klein meisje. Aya! Snel baande hij zijn weg veder, tot hij bij een klein open plekje kwam. Verbaast trok hij zijn wenkbrauwen op. Zijn zusje was er, maar dat was niet waarom hij verbaast was. Op de grond lag namelijk zijn broer, schaars gekleed, en een onbekend meisje, eveneens schaars gekleed. Schaamteloos liet hij zijn ogen over haar lichaam glijden, en hij knikte goedkeurend. Ze was zeker niet lelijk. Hij had even geen aandacht meer voor Aya, en grijnsde naar Kenta. 'Nice job, bro.' Lachte hij half. Hij zal wel snappen wat hij bedoelde.