Seeking the Tribe. ( Aanmeld topic Synergy)

Hoewel het een maand of zo geleden was dat hij hulp van ene Merle had gekregen of anders was hij onderkoelt geraakt of zelfs dood gebloed door die laatste demonen aanval. De roedel waar hij vier jaar van zijn leven had doorgebracht was besmet geraakt en hadden hem geprobeert te doden. Het werd winter en hoewel hij zich voor genomen had geen baas meer boven hem te laten staan, had hij lang de tijd gehad omer toch overna te denken. Zijn voetstappen waren vast zoals gewoonlijk sommige erwondingen zoals die aan zijn linker schouder waren nog aanwezig en trokken op sommige moenten vreselijk. Niet dat Storm klaagde of zich als een aansteller gedroeg. Nee die dingen had hij heel vroeg afgeleerd! Wel had hij in de dorpjes waar hij door heen gereisd was en ze geholpen had info in gewilligt over ene Vincent die hij eens ontmoet had. Hij bezat een tribe. Nou ja leiden die. Niemand bezat echt iets op echte spullen na dan, maar iemand kon hem wijzen waar ze zaten, waar hij moest zoeken. Storm schudden zijn hoofd. Zijn verschijning was dan ook niet echt betrouwbaar te noemen. Mede met dank aan zijn tiranieke vader! Ook droeg hij twee zwaarden. Eentje op zijn linker heup en de ander op zijn rug. Zijn rechterzij was goed overwogen bepakt met kleine schede‘s waar werpmesjes en andere kleine dolkjes in hingen. En uit zijn laarzen staken aan beide buitenkanten het gevest van zijn twee 30 cm lange dolken.Storm wilde zich niet aansluiten bij deze groep omdat het in de winter het moeilijker was. Hij had die vijf jaar uitgehouden bijna altijd in de wildernis! Nee, Storm merkte dat het steeds onveiliger werd om gewoon open en bloot te lopen, zeker na zo‘n aanval die ze tijdens een stromende regenbui hadden uit gevoerd. Voor zo ver Storm wist kon niemand hem in zijn zwaardkunst verslaan, maar er konden altijd beteren zijn. Bang dat, dat ooit zou gebeuren was hij niet. Angst was er bij hem heel, heel diep erin terug geslagen. Toen hij bij de waterval aankwam met zijn bulderende geraas besloot hij om hier wat water te drinken, maar zijn gevoel dat Storm niet alleen was knaagde vreselijk aan hem. Toch deed hij net alsof hij niets merkte en knielde aan de waterkant neer en schepte wat water op uit het meertje en dronk er genoeg van. Zijn blinde kant negeerde hij altijd. De meeste mensen uit de dorpjes kende zijn reputatie als demonen jager, maar dat wilde niet zeggen dat iedereen hem ook kende... ‘Kom gerust te voorschijn ik heb je allanger opgemerkt.‘ zijn stem had nog steeds een ruwe ondertoon door het weinige gebruik van zijn stem. Storm stond op en voelde zijn linker schouder pijnlijk trekken, maar hij gaf geen kik. Storm draaide zich om, om te zien wie hem volgde. Misschien had hij gewoon moeten roepen om Synergy in plaatst van zoeken?

Negira Falls, een geweldige plek om te ontspannen, dat had hij aan de lijve ondervonden toen hij er was met een meisje genaamd Blake, zij wist precies hoe ze lol kon trappen en ze had hem zover gekregen om mee lol te hebben, iets wat hij al eventjes niet meer had meegemaakt. Levi had besloten vandaag te gaan trainen, zijn simpele maar enorm snelle bewegingen te doen die hij nog wat onder de knie moest krijgen sinds ze veel van zijn lichaam vroegen. Hij besloot ze te doen en hij haalde zijn twee zwaarden uit zijn schede om ze dan zo te bewegen dat hij uiteindelijk als een cirkelvormige flits vooruit bewoog  om zo dan eventuele tegenstanders te verwonden. Eenmaal dit klaar was, kon je al zien dat hij deels uitgeput was en ook tolde zijn hoofd lichtjes, maar dit negeerde hij gewoonweg en hij ging verder.
 
Uiteindelijk had Levi door dat hij niet alleen was, hield hij zijn zwaarden in zijn handen en volgde hij de persoon zonder enig geluid te maken dat gemaakt was voor mensenoren, natuurlijk shapeshifters zouden hem meteen doorhebben. De jongen was aan de waterval gestopt om te drinken, Levi zat gehurkt in één van de bosjes, zijn zwaarden in zijn handen geklemd, zijn grijze ogen hielden de jongen in de gaten tot deze zei dat hij tevoorschijn mocht komen, dat hij hem al langer had opgemerkt. Levi stond op, zijn slanke maar toch breedgeschouderde lichaam kwam tevoorschijn en zo kon je ook zien dat hij best klein was, maar zijn emotieloze ogen schrokken de meeste mensen en dieren wel af. Levi liep langzaamaan richting de jongen die hem had gehoord en hij stond nu voor hem. “Goedemiddag, smaakte het water een beetje? Ik heb gehoord dat dit het zuiverste water van het gebied is, dus sta me toe,” Levi hield de jongen in de gaten terwijl hijzelf van het water begon te drinken en hij kreeg gelijk met zijn retorische vraag richting de jongen, het smaakte heerlijk fris.
 

Nadat hij had gedronken stond Levi weer op en keek hij naar de jongen. “Levi Heichou,” zei hij, zijn naam onthullend aan de jongen.

Een jonge man kwam de struiken uit, maar die blik die in de ogen van deze jonge lag was hem niet ongewoon. Storm had met ontelbare monsters gevochten die nog anders keken dat deze. Demonen waren in zijn ogen nu eenmaal monsters en daar zou niet snel verandring in komen. Toen de vraag over het water gestelt werd was de onbekende dichtbij hem gestopt. Deze had kennelijk geen angst voor hem. ‘Hier is het water zeker beter dan elders.‘ zei hij wat kort af, maar de vreemdeling dronk al van het water voor Storm uit gesproken was. Niet erg zijn pakkie-an niet. Toen stelde de jongen zich ineens voor als Levi Heichou. Waar had storm die naam toch vaker gehoord??? Ineens schoot het hem te binnen. ‘Aangenaam kennis met je te maken Levi Heichou. Storm Thundercloud ik was al naar een van jullie op zoek.‘ zei hij en stelde zich daarna voor, maar nooit verklapte hij meteen wat zijn bedoelingen waren. Dat was iets wat in zijn jaren lange eenzaamheid te verdanken lag net als zijn ruwe stemtoon. Iets waar Storm zelf een bloedhekel aan had, maar het zou helaas nooit meer veranderen. Zijn goede oog bleef op Levi gericht, maar ook zijn blinde bedekte og zou dat doen. Al kon Levi daar nu niets van zien tenzij hij de hoofdband af wist te krijgen waar zijn ooglapje mee aan vast zat.

Natuurlijk was Levi niet bang voor de vreemdeling die dolken had steken in zijn laarzen, elk detail van de jongen viel hem op en hij inspecteerde het terwijl hij van het water dronk en hoorde wat de jongeman zei: ‘Hier is het water zeker beter dan elders.‘ de retorische vraag van hem had hij beantwoord, ach, wat maakte het ook uit. Levi stond op en stelde zichzelf voor als Levi Heichou, de jongen had een ooglap en daar kon Levi al deels uit afleiden dat de jongen oftewel blind of een ernstige verwonding aan zijn oog. Natuurlijk was er nog een optie en dat was dat hij het gewoon cool vond. Levi kruistte zijn armen voor zijn borstkas terwijl hij luisterde naar wat de jongen zei: ‘Aangenaam kennis met je te maken Levi Heichou. Storm Thundercloud ik was al naar een van jullie op zoek.‘

En meteen wist Levi waarover Storm sprak, de tribe die hij voorlopig had overgenomen als Duke. “U wilt zich bij Synergy voegen, wat is uw motivatie... Storm?” vroeg hij,  nog steeds met diezelfde emotieloze blik in zijn ogen maar als je een goede kijk nam naar zijn ogen kon je zien dat hij wilde dat Storm zich bewees en dat hij hem er wel bij wilde, dat was zeker. Levi stak zijn zwaarden in hun schede en keek de jongen aan, met een iets lossere houding dan daarnet.

Het was Storm wel opgevallen dat Levi zijn wapens nog niet opgeborgen had, maar hij was hier nu niet om direct tey gaan vechten. Dat deed hij eigenlijk al dagelijks met de hardste training die je kon vermoeden. Er waren er maar weinig die de besmetting ook echt opzocht zoals hijzelf deed. Levi luisterde naar wat Storm vertelde en deed toen pas zijn wapens weg. Onderschatten was iets waar Storm niet aan deed. Vroeger misschien toen hij nog kind was en zijn vader hem snoeihard trainde met nog een stel zuip vrienden van zijn vader! Zijn motivatie was nogal simpel en misschien voor de hand liggend, maar Storm snapte heel goed dat je nergens zomaar kwam. Voor wat hoort wat!!! ‘Mijn motivatie is dat de ik jullie wil steunen. Ik weet niet of jullie van Synergy veel info van de dorpjes in de buurt krijgen, maar ook hen heb ik verschillende keren van demonen plagen bevrijd. Mensen pakken steeds vaker samen om de grootste bedreigingen van die monster voor te zijn. Dus wilde ik mijn dienste aan Synergy geven.‘ het was meer dan Storm in vijf jaar gesproken had in een zin, maar zijn bedoelingen waren alttijd goed hoe verkeert het soms ook over kwam, maar Storm hoopte dat Levi het niet verkeert oppakken zou, maar dat was nogmaar de vraag...

Levi had uiteindelijk zijn wapens opgeborgen en was een gesprek aangegaan met Storm, een persoon die zocht achter een tribe, gespecificeerd Synergy. Levi had gevraagd achter zijn motivatie waarom hij de tribe wilde joinen, waarom hij erbij wilde horen. ‘Mijn motivatie is dat de ik jullie wil steunen. Ik weet niet of jullie van Synergy veel info van de dorpjes in de buurt krijgen, maar ook hen heb ik verschillende keren van demonen plagen bevrijd. Mensen pakken steeds vaker samen om de grootste bedreigingen van die monster voor te zijn. Dus wilde ik mijn dienste aan Synergy geven.‘ zei de jongen en Levi keek hem serieus aan. “ De demon invasie moet nog beginnen, maar het is al goed dat u u bewust bent van wat er om u heen gebeurd. Nu, bent u bereid de regels nauwletten te volgen van de tribe? en mocht u hoogverraad plegen, zal u uit de tribe gezet worden. Er zijn vele regels, regels die u misschien niet zo aanstaan, maar als u bereid bent deze te volgen, dan heet ik u van harte welkom bij Synergy. Uw rank zal verhogen naarmate u uw bewijst bij de oorlog of bij simpele taken die de tribe kunnen helpen,” zei Levi als de uitleg en natuurlijk hoopte hij dat deze rebels uitziende jongen de regels wilde accepteren, want hij zou vast een goede aanwinst zijn voor de tribe, dat voelde Levi aan.

Ja zijn uiterlijk liet te wensen over dat had Storm al te vaak meegemaakt. Maar hij had de wetten van de natuur al zolang overleefd, maar tegen een overmacht ston zelfs hij met zijn zwaard en vechtkunsten in het niet. Levi begon dingen uit te leggen en Storm luisterde nauwlettend. Hij wilde en zou niets missen van wat hij te zeggen had. ‘Daar ben ik bereid toe. Ik mag er dan niet uit zien als iemand die om andere geeft, maar verraad staat niet in mijn boekje. De meeste roddelaars hebben me wel vaker voor gek verklaart dat ik persoonlijk de demonen opzocht om ze een kopje kleiner te maken. Het is geen gemakkelijke taak zeker niet alleen. Een Tribe is net als een roedel, ze pakken samen een probleem aan en daar wil ik me ook naar schikken.‘ Storm koos zijn woorde dit keer met zorg. Iemand die demonen opzocht was 9 van de 10 keer juist opzoek naar hen om zich bij die monsters aan te sluiten. Storm daarin tegen deed dan juist het tegenover gestelde en doden de gastheren van de demonen.

Ja zijn uiterlijk liet te wensen over dat had Storm al te vaak meegemaakt. Maar hij had de wetten van de natuur al zolang overleefd, maar tegen een overmacht ston zelfs hij met zijn zwaard en vechtkunsten in het niet. Levi begon dingen uit te leggen en Storm luisterde nauwlettend. Hij wilde en zou niets missen van wat hij te zeggen had. ‘Daar ben ik bereid toe. Ik mag er dan niet uit zien als iemand die om andere geeft, maar verraad staat niet in mijn boekje. De meeste roddelaars hebben me wel vaker voor gek verklaart dat ik persoonlijk de demonen opzocht om ze een kopje kleiner te maken. Het is geen gemakkelijke taak zeker niet alleen. Een Tribe is net als een roedel, ze pakken samen een probleem aan en daar wil ik me ook naar schikken.‘ Storm koos zijn woorde dit keer met zorg. Iemand die demonen opzocht was 9 van de 10 keer juist opzoek naar hen om zich bij die monsters aan te sluiten. Storm daarin tegen deed dan juist het tegenover gestelde en doden de gastheren van de demonen.

Levi’s blik werd serieus bij de motivatie die Storm bracht, alleen hulp verlenen was niet goed genoeg, hij moest weten tot hoe ver de jongen het wilde brengen. “ De demon invasie moet nog beginnen, maar het is al goed dat u u bewust bent van wat er om u heen gebeurd. Nu, bent u bereid de regels nauwletten te volgen van de tribe? en mocht u hoogverraad plegen, zal u uit de tribe gezet worden. Er zijn vele regels, regels die u misschien niet zo aanstaan, maar als u bereid bent deze te volgen, dan heet ik u van harte welkom bij Synergy. Uw rank zal verhogen naarmate u uw bewijst bij de oorlog of bij simpele taken die de tribe kunnen helpen,” dit was de uitleg, de regels, als Storm zich erbij wilde voegen, moest hij bereid zijn de regels te volgen. Levi was niet bepaald de persoon om iemand te vooroordelen, dus dit was eigenlijk gewoon de algemene uitleg die hij tegen iedereen zou doen. Dus Storm moest zich zeker niet aangevallen voelen door zijn gedrag en door wat hij zei. ‘Daar ben ik bereid toe. Ik mag er dan niet uit zien als iemand die om andere geeft, maar verraad staat niet in mijn boekje. De meeste roddelaars hebben me wel vaker voor gek verklaart dat ik persoonlijk de demonen opzocht om ze een kopje kleiner te maken. Het is geen gemakkelijke taak zeker niet alleen. Een Tribe is net als een roedel, ze pakken samen een probleem aan en daar wil ik me ook naar schikken.‘ zei Storm en Levi stak zijn hand uit terwijl hij zei: “Dan heet ik u van harte welkom bij de tribe Storm. Hebt u nog eventuele vragen die nog moeten uitgeklaard worden?” Levi’s grijze ogen keken richting Storm, afwachtend of hij nog enkele vragen had of alles duidelijk genoeg was.

Zijn gedachten bleven bij Levi, niet bij andere dingen waar hij normaal mee rond liep. Levi vond zijn motivatie goed. Hm was dat nu alles? Storm had meer verwacht, maar hij ging niet klagen. Hij pakte de hand van Levi aan en drukte die stevig. ‘Hooguit wie bij welke rang hoort. Buiten Vincent. Hoger dan hem aat het niet.‘ zijn stem klonk nu iets opgewekter, maar door de ruwe toon maskeerde het meeste van zijn nu wel gemeende vrolijkheid. Al die tijd serieus, bot en kil zijn was ook geen pretje. Nu zou hij zijn sociaale kant wat bij kunnen schaven. Zijn oor ving ineens iets op. Het geluid van rennende voetstapjes en het jachtige geadem van een bang kind Het werd gevolgt door iets groters en lompers. ‘We hebben bezoek!‘ de toon van zijn stem werd duisterder dan hij eerder geklonken had. Storm schoot weer in zijn element. Liet de hand van Levi los die in een vloeiende beweging naar het zwaard aan zijn heup hing. Zonder zichbare moeite trok Storm zijn wapen. Ook reikte hij naar het zwaard op zijn rug. Het gevest stak ver genoeg boven ijn schouders uit. Zijn schouderwond branden vreselijk en trok pijnlijk. Even kwam er een kleine schok beweging tijdens het trekken van het wapen. Maar verder bood Storm geen aandacht aan de pijn. Een kind schoot de struiken uit en holde op hen af. Storm herkende het meisje. Hij had haar al vaker gezien vlakbij de rivier, maar bij wie ze hoorde wist hij niet. Een man dik en lomp strompelde achter het meisje aan. Hij herkende de symthome van besmetting bij de man. Diens ogen stonden moordlustig. Deze had een lang zwaard in handen. ‘Kom hier klein misbaksel! Je hoort nu bij mij!‘ riep deze schril en zag toen pas de twee mannen staan. Het meisje dook achter hem en Levi en huilde gejaagd.

Levi schudde de hand van Storm, het zou een waardig lid zijn, dat zeker, dat voelde hij gewoon aan sinds de jongen vast goed genoeg trainde om te zeggen dat hij in de oorlog een sterke bondgenoot zou worden. ‘Hooguit wie bij welke rang hoort. Buiten Vincent. Hoger dan hem aat het niet.‘

“Ik sta net onder Vincent als de Duke zoals we deze rang noemen, de rechterhand, dan hebben we Merle de Sjamaan en dan een hoop gewone leden waaronder u nu.” Zei Levi en hij trok zijn hand terug tegelijkertijd met Storm en er holde een meisje uit te struiken, gevolgd door een dikke man die alle symptomen had van een demoon in wording. Levi trok zijn zwaarden toen het meisje achter hen beide stond. “Klaar, storm?” vroeg hij met een grijns voor hij op de man afliep, zwaarden gehoffen richting de dikke man die het kleine kind had bedreigt.

Storm knikte bij Levi‘s verdere uitleg. Dus Merle was hun Sjamaan?! Mooi om te weten. Ook Levi trok zijn zwaarden weer en vroeg of Storm klaar was. Een valse grijns trok over zijn lippen. Het was altijd even vermakelijk om een demon of den demon in wording te zien denken die mep ik zo plat. Hoewel hij nu nog een verwonding aan zijn linker schouder had zou Storm zich daar niet door laten stoppen. ‘Helemaal!‘ zei hij en liep gelijk op met Levi. De dikke man gromde zacht en richten zich op hen. Zijn ogen straalde bezetenheid uit, zelfs toen zijn blik Storm herkende. Dit was dus zijn tweede leven die hij hier probeerde!. ‘Jij! Deze keer zul je het niet overleven! En dat maatje van je gaat ook kassiewijle!‘ gromde de besmette man. Storm zei niets en liet hem zijn eerste uitval doen. Onderhands dit keer? Zijn zwaard blokkeerde de uitval, maar de kracht ervan schoot door zijn lichaam en teisterde zijn gewonde schouder. Hij had nu nog moeite ermee, maar viel al gauw uit met zijn rechter zwaard die over de dekking van het zwaard tussen sleutelbeen en schouderblad voor de helft verdween. De demon bromde enkel en probeerde weg te komen van Storm‘s wapens om een nieuwe uitval te doen...

Storm had geknikt bij de uitleg van Levi over de triberanks, hij leek het allemaal goed te begrijpen, dat was al een goed pluspunt. Nadat er een meisje achter hen beiden was gaan schuilen voor een dikke man die bezeten was, besloot Levi zijn zwaarden te trekken en te vragen of Storm klaar was. De jongen beantwoordde zijn vraag met een duivelse grijns en hij zei: “Helemaal!” Zelfs Levi leek in het moment op te gaan tot Storm naar de man toestormde toen de man naar hen riep: ‘Jij! Deze keer zul je het niet overleven! En dat maatje van je gaat ook kassiewijle!‘

Levi schudde beledigend zijn hoofd “Mij zo onderschatten...” Hij keek met zijn grijze ogen hoe Storm met moeite de uitval kon blokkeren, hij leek gewond te zijn, want zo zwak leek hij zeker niet. De demoon bromde en probeerde een nieuwe uitval te doen en Levi schoot in actie, zijn handeling snel terwijl zijn twee zwaarden nu de demoon naar achteren trok zodat Storm kon recupereren. Voor de demoon kon losraken uit zijn greep, werd hij zonder enige twijfel onthoofd. “Onderschat mij nooit, zeker niet omdat ik klein ben dikzak...” mompelde hij furieus terwijl hij het hoofd enkele meters verder weg gooide, in een rivier. “Verdomde idioten...” Je kon de woede en haat in zijn ogen zien sinds hij het werkelijk haatte om onderschat te worden, zeker omdat hij niet een van de grootsten was en dat haatte hij.


//Hopelijk mocht Levi de man vermoorden :'D

Gelukkig kwam Levi net op tijd om dit monster om te leggen. De woede en haat die in de stem van de Duke lag vertelde Storm al genoeg. Met deze man viel niet te spotten. zeker niet om de lengte van Levi. Storm zelf torende hoog boven hem uit. Hij had de lengte van 1,90. Storm wilde zijn zwaard op zijn rug terug in de schede steken door zijn linkerarm op te brengen, maar een steek van pijn trok door zijn vingers waardoor zijn zwaard uit zijn vingers viel. De eerste keer zins zijn kindertijd dat, dat gebeurd was. Storm grimaste en stak eerst zijn andere zwaard weg voor hij die opraapte. Hij haten het om zwakte te tonen, maar hij was nog niet geheel genezen van die laatste aanval waardoor hij een hele roedel wolven moeeten doden waar hij 4 van de 5 jaar mee geleefd had. Storm zei er verder niets over en raapte zijn gevallen zwaard op om die in de schede op zijn rug terug te steken. Daarna keerde hij zich naar het kind om dat nog steeds bang stond te wezen. De zwarte rook die opgestegen was uit het lichaam van de gedode man was weer opgelost. Storm wist nog steeds niet of iemand anders dat ook kon zien. 'Alles goed met je kleine meid?' vroeg hij haar en het kind stond te bibberen op haar beentjes, maar knikte opgelucht. Ze kwam ook iets dichterbij, maar bleef op een kleine afstand stil staan. Natuurlijk zijn uiterlijk was nu niet bepaalt betrouwbaar dat was hij wel gewent, maar de meeste kinderen stapte daar vaak over heen. Een nieuwe pijnscheut schoot door zijn schouder en even kreunde Storm zachtjes in de hoop dat niemand hem gehoord had.

( Nee hoor )