Home sweet home {SPT}

Met een vloeiende beweging kneep ze het laatste shirt boven de bak met water uit, waarna ze hem aan haar geïmproviseerde waslijn hing. Tevreden droogde ze haar handen aan haar broekje af terwijl ze zich omdraaide naar de deur van haar huisje. Het was een klein houten hutje, nog door haar opa gemaakt. Eigenlijk kwam ze er niet vaak, ze was het meeste van de tijd op reis, maar de tijd dat ze er was, was nooit onprettig. Het oude huisje deed haar denken aan vroeger en gaf haar ook een echt huiselijk gevoel, ze zou het voor geen goud verlate.

{Eerste post voor Anouk}

Rustig wandelde Sage door het bos, het leren handvat van haar dolk in haar hand geklemd. Beide armen bungelde maar een beetje langs haar lichaam terwijl ze liep. Ze was hier eigenlijk zonder reden, niet om te jagen of trainen. Ze was er gewoon, rust was dan nog de beste reden die ze kon bedenken. De reden dat ze haar dolk vast had waren demonen. Die trof je overal aan, meestal op de momenten dat je niet op je hoede was. Daarom had ze haar dolk alvast maar gepakt, dan kon je nooit te laat zijn. In de verte zag ze een klein houten huisje, een prima plek om te overnachten. Op haar dode gemakje vervolgde ze haar weg naar het hutje. Echter hoorde ze het geluid van water eenmaal daar aangekomen. "Is daar iemand?" Vroeg ze op een redelijk vriendelijke toon.

"Is daar iemand?" Verbaas keek het meisje op, in dit deel van het bos zag je niet vaak mensen, vandaar ook dat ze wat minder op haar hoede was. Snel draaide ze zich om, om de persoon die de woorden had uitgesproken ook te kunnen zien. Ze vervloekte zichzelf om het feit dat ze haar boog binnen had laten liggen. Ja, ze was een wizard, maar nog altijd was haar boog haar belangrijkste wapen. Snel tastte ze naar haar riempje, waar gelukkig wel haar stafje aanzat. Haar controle was nog niet zo ontzettend goed, maar ze zou zich er mee kunnen verdedigen. "Ja..." Silica had al aangenomen dat het bruinharige meisje haar al had gezien en dat ze zich dus niet hoefde te verbergen.

Een klein meisje met lang zwart haar stond een paar meter verder bij een houten bak. Een paar shirts hingen aan een geïnprofiseerde waslijn. "Ja..." Langzaam liet ze de dolk in haar handen rondjes draaien terwijl ze naar het meisje liep. Nu viel het haar pas op dat het meisje een stafje in haar hand had. Ze was dus een Wizzard, dat was altijd oppassen. Sage was al wel eens eerder bijna levend verbrand door een vuur Wizzard. "Mijn naam is Sage," stelde ze zichzelf voor. Het meisje had niet door dat ze zelf misschien dreigend over zou kunnen komen met de dolk in haar hand.

OOC: Sage heeft zwart haar

Stijf keek Silica naar de dolk in de hand van het meisje voor haar, die had ze niet voor niks vast, toch? Ook toen het meisje begon te spreken bleef haar blik op de bewegingen van de dolk gericht. "Mijn naam is Sage," Silica knikte zachtjes. "Aangenaam, ik heet Silica." haar stem klonk verassend zelfverzekerd. "Wat brengt je hier, Sage?"

OOC: Op je onderschrift leek het bruin (A)

Het kleine knikje van het meisje viel amper op. De plotselinge zelfverzekerde stem van het meisje verbaasde haar een beetje. "Aangenaam, ik heet Silica." Stelde het meisje op haar beurt zich voor. Het viel Sage op dat het meisje op de dolk in haar hand lette. Rustig tilde ze een van haar voeten op en stopte de dolk terug in haar laars. "Wat brengt je hier, Sage?" Vroeg het meisje, het bleef haar een vraag. "Ik ben hier gewoon, voornamelijk voor rust. Ik neem aan dat dit jouw hutje is?"

OOC: Weet ik komt door de lichtval op dat moment ^^

Opgelucht merkte ze op dat Sage haar dolk weer terug stopte in haar laars. "Ik ben hier gewoon, voornamelijk voor rust. Ik neem aan dat dit jouw hutje is?" Weer knikte Silica, deze keer iets duidelijk dan de vorige keer. Ook zij liet nu haar stafje los en liet haar handen slap langs haar lichaam hangen. "Klopt, hoezo?"

Het meisje knikte weer, deze keer duidelijker dan de vorige. Haar staf liet ze nu ook los, om haar armen naarst haar lichaam te laten hangen. "Klopt, hoezo?" Sage zuchtte, waarom moesten mensen nou altijd van die vragen stellen waar ze geen antwoord op had. Rustig haalde ze haar schouders maar op. Ze was er gewoon nieuwsgierig naar. Een meisje jonger dan haar met haar eigen hut kwam je niet vaak tegen. "Woon je hier alleen of heb je nog familie?"

OOC: Korte posts zien er zo mini uit in size 10

Sage haalde enkel haar schouders op, logisch meestal vroegen mensen maar gewoon dingen zonder reden. "Woon je hier alleen of heb je nog familie?" Wow, wow, wow, dat werd wel heel persoonlijk opeens. Toch besloot ze te antwoorden, al was het wel wat kortaf. "Alleen." als Sage wilde weten waarom moest ze het maar vragen.

Het meisje vond haar vraag blijkbaar neit heel normaal aangezien het even duurde voor ze antwoordde. Uiteindelijk gaf Silica toch antwoord. "Alleen." Zei ze rustig. Sage knikte, je kwam het niet vaak tegen dat zo'n jong meisje alleen in het bos woonde. Zelf had ze het grootste deel bij haar adoptie vader gewoond samen met haar ook geadopteerde broer. "Wel wat alleen niet? Je ziet waarschijnlijk niet zo heel vaak andere mensen."

» New home, but also new ways to learning.