The birth of a queen (Drake & Azra)

Subject: The birth of a queen (Drake & Azra) Sun Sep 14, 2014 11:44 am

DEMON QUEEN VYNDI MONTGOMERY

De nacht werd verlicht door een vreemd rode maan. Lang had ze gewacht op dit moment. Ze had alles verzamelt wat ze moest hebben. Haar ziel zou niet langer van haar alleen zijn.. ZE zou een grotere kracht toestaan haar al zwarte hart over te nemen en ze deed het met plezier.

Een grijns gleed over haar lippen terwijl ze het grote wicca simbool op de grond afmaakte en elke punt een kaarsje aanstak. Het zag er zo waar mooi uit maar Vyn wist wel beter. Vyn wist wat er van ging komen maar de belofte aan kracht zorgde er voor dat ze haar lot wou aanvaarden met een grijns.

Achter zich voelde ze twee paar ogen in haar rug branden. De twee die zij had uitgekozen om haar 'kindjes' te worden. Haar eerste demons. Ze zouden haar dienen en het dichts bij haar staan. Zacht grijnsde ze en zakte door haar benen haar knieën opvouwend onder haar en opende haar mond zacht de woorden in de vreemde taal uitsprekend.

De maan werd overschaduwd door zwarte wolken die naar haar lichaam toe kropen en haar mond en ogen openduwde naar binne ndringend met elke ingang die ze konden vinden haar compleet opvullend met haat en woede elke levende cel in haar lichaam verbrandend zodra de shaduwen van haar lichaam wegtrokken stond ze met een grijns op en draaide haar hoofd naar de twee. "Come here." Haar stem was onnatuurlijk zacht en haar staarde spierwit naar de twee. "Azra.. Drake.. Join me."

• • • • • • • •

How fine you look when dressed in rage.
Your enemies are fortunate your condition is not permanent.
You're lucky, too. White eyes suit so few.

Subject: Re: The birth of a queen (Drake & Azra) Tue Sep 16, 2014 7:57 pm

Het was donker, ijzige stilte heerste door de lucht. Er hing een akelige sfeer terwijl het duister zich om de vreemdste dingen hulde. Grote en robuuste rotsen vulde de kale vlakten. Ergens tussen de stenen en gevaartes van het vulkaan gebied stond een volwassen vrouw. Ze was niet een persoon die je alledag tegenkwam en zelf ook liever vermeed. Enkel bepaalde types voelde zich tot haar aangetrokken. De mensen die zich aangetrokken voelde voor het duister, het gevaarlijke in de nacht. Nachtmerries die ze in je hoofd wilde stoppen. Als klopgeesten in de onschuldige kinderkamer. Niet meer dan schaduwen, akelige schaduwen vol vreemde vormen hulde zich rond de plek. de vrouw tekende een wicca teken op de grond, deze gold voor het duister, demons en veel verder onheil dat ze zou brengen over de aardbol. Ze had lange haren, een prachtige jurk en had iets weg van devictoriaanse stijl. Vyndi Montgomery. Even verderop, zich vehullend in de schuwen zat een man chil op een van de stenen. Hij rookte rustig een sigaret, zou niet verbaasd zijn om dat wat hem tewachten stond. Daarbij had hij al genoeg pijn in zijn leven gekend om bepaalde offers te brengen. Rustig bracht hij de peuk naar zijn mond, waarna hij er een trekje van nam. De halflange haren vielen over zijn ogen, diepzwart haar dat nu alleen nog maar donkerder leek. Hij droeg een zwarte spijkerjas met zwarte wijdepijpen broek en zwart shirt plus doodskop. De beschrijving van deze man, de gothic achtige look. Er hoorde een naam bij hem, een naam die bij al veel meer mensen bekend was. Alleen was de naam negatief bekend, ze gingen hem liever uit de weg en hijzelf wilde ook niet anders. De man droeg de naam Drake Burned, hij stond op het punt op demon te worden. Hij keek naar de vrouw, ze stond verderop en ze had op hen gewacht. Alleen het vreemde aan Drake was, hij zat er al langer. Hij liet haar wachten, dat wist ze. Hij had schijt aan alles en iedereen om hem heen, hij liet op zich wachten maar wachtte nooit op iemand. Hij zou je tot op het bot kunnen verotschelden en en geen krimp om geven, iemand kunnen vermoorden en er niet om wakker hoeven te liggen. Een ding was zeker bij Drake, zoek geen ruzie. Hij gaf of niets of niemand, was voor niets bang en zeker niet voorde dood. Dus hij was ook niet bang voor de demon queen. Hij liet zijn oranje ogen branden, als vuurtjes konden de oplichten. Gemene oranje kijkers, voordat je door een grote pikzwarte wolf zou kunnen worden verslonden. Een wolf, het wezen dat door men in alle eeuwen werd gevreesd, voor Drake gold hetzelfde.. dus het was niet zo verbazend dat dat zijn shapeshift animal was. Uiteinselijk sprong Drake van de rots af en liep naar het figuur toe, liet zich nu zien, al had Vyndi hem natuurlijk allang opgemerkt. Drake keek haar enkel aan. ''Leat, Vyndi Montgomery.''

Subject: Re: The birth of a queen (Drake & Azra) Wed Sep 17, 2014 4:18 pm

Ze staarde ze het tweetal aan. De roodharige, tengere vrouw en de wat grovere, grotere man. Een raar gevoel stroomde door haar heen bij de gedachte van hoe anders alles straks zou zijn, wanneer ze deze vulkaan weer af zou treden. Ze klom nu naar boven als het zwakke, jonge meisje dat ze was, maar zou weer terugkeren als iemand waarvoor iedereen uit de weg zou stappen bij een simpele knip van haar vingers. Ze zou iemand worden die voor niets en niemand uit de weg zou gaan, van wie het woord angst niet in haar woordenboek voorkwam.
Wat nerveus speelde ze met de strikjes in haar haar, terwijl ze van een afstand het schouwspel bekeek. De duister uitziende vrouw creëerde rare tekens en sprak vervolgens enkele vreemde woorden uit. Angstig sloeg ze haar handen voor haar ogen toen zwarte wolken zich voor de maan schoven.
Na een tijdje opende ze haar ogen, en bij de woorden van de vrouw stapte ze langzaam naar voren. Het was moeilijk haar aan te kijken, maar op een of andere manier wist ze haar blik vast te kunnen zetten in de witte, emotieloze ogen van haar nieuwe koningin. "I'm ready." fluisterde ze, en kneep haar handen angstig tot vuistjes. Dit was wat ze wilde, en ze ging niet meer terug naar het zielige meisje dat ze nu was, nooit meer.

Subject: Re: The birth of a queen (Drake & Azra) Tue Sep 23, 2014 7:37 am

Vyndi Montgomery wrote:

DEMON QUEEN VYNDI MONTGOMERY

Een zachte grijns gleed over haar bleke lippen kijkend naar de twee en stapte naar voren om Drake's wang zacht aan te raken. "My son." Fluisterde ze bijna teder maar de grijns verziekte haar gehele houding. Bracht iets angstaanjagens over haar heen. Toonde het gevaar aan dat ze werkelijk was geworden. MEt een zachte grijns draaide ze haar hoofd terug naar het meisje en duwde haar roze lokken zachtjes achter haar oor. "My daughter." Ginnikte ze zacht. "I'll give you two the world." Fluisterde ze en trok de twee in het pentagram. "Open your eyes and see reality." ggromde ze en begon in de vreemde taal te spreken de demonen oproepend die hun samen zouden overnemen en grijnsde de duisternis zien komen.

• • • • • • • •

How fine you look when dressed in rage.
Your enemies are fortunate your condition is not permanent.
You're lucky, too. White eyes suit so few.

Subject: Re: The birth of a queen (Drake & Azra) Thu Sep 25, 2014 6:57 pm

Drake keek de vrouw met half gesloten ogen aan. De haren vielen over zijn oranje ogen heen, terwijl de lichtjes duivels heen en weer danste. Als kaarvlammetjes die je de ergste nachtmerries inbliezen terwijl je in bed lag om te gaan slapen. Hij wreef over het kleine baardje op zijn kin en liet zijn blik over de vlakte glijden. Ze stopte bij het meisje dat nu ook het gezelschap had vermeerderd. Hij keek haar alleen eventjes aan, zijn blik was van staal, niet te doorgronden. Het enige wat je aan hem kon aflezen was de arrogante hooghartigheid die van hem afstraalde in het donker. Hij had een hekel aan andere levensvormen en het boeide hem niet wat die andere gemuteerde aap hier deed. Toch viel het hem op dat ze wel erg schriel en klein was, zo jong... ze was zo week, waarom wilde ze een demon zijn? Misschien juist daarom, dat e dan niet meer zwak zou zijn. Hij vroeg het zich iet wat af, maar slikte het toen weer weg. Hij hoorde Vyndi nu praten, keek zijn 'moeder' weer aan en glimlachte smalend. ''My son..'' Drake opende zijn hand, kneep het weer dicht bij de aanraking van zijn wang. Zijn adem haperde even toen hij een sterke kracht voelde. Hij ging op het pentagram staan, op zijn plek. De kracht werd heviger. "Open your eyes and see reality." Drake voelde opeens zijn hart worden vastgepakt, zijn hart en ziel, alsof ze door een grote klauw werden doorgespiesd. Hij opende zijn mond in een geluidloze schreeuw. Vanuit de oranje ogen begon het nu te branden. Het deed pijn, maar dit was op hetzelfde moment ook een vreemd soort aangenaam. Als kleine kronkels, bijna ranken van takken verspreidde het vuur zich over zijn gezicht tot het zijn hele lichaam doortrok. Ten slotte stond zijn hele lichaam in vuur en vlam, hulde duister en hellenvuur in een soort harmonie met elkaar samen. Hij voelde alle kracht uit zijn lichaam worden getrokken, tot er opeens een nieuwe, veel sterkere kracht naar binnen vloeide. Uiteindelijk kwam Drake weer op de grond terecht en voelde zich fantastisch, een werkenlijke demon. Hij opende zijn ogen die nu letterlijk triomfantelijk vuur spuugde.