Digging my own Grave // Sage

Subject: Digging my own Grave // Sage Tue Sep 02, 2014 7:55 pm

Een zacht gekraak van brekende takken doorbrak de doodse stilte en Hyōka stond meteen op scherp. Zijn hand was onbewust al op het handvat van zijn katana gaan liggen, klaar om het uit de schede te trekken in geval van noord. De jongen zakte ietwat door zijn knieën, bevochtigde zijn wijsvinger en hield deze in de lucht om de windrichting te bepalen. Zachtjes vloekte hij toen hij erachter kwam dat de wind op een gegeven moment was gaan draaien en nu van achteren kwam. Geweldig. Wat er ook in de buurt was, het kon nu met gemak zijn geur oppikken.
Zijn oren pikte het geluid van rammelende bladeren op en een paar keer het geluid van brekende takken. Het was veel dichterbij dan hij voor lief had, maar net toen hij dacht dat het wezen tevoorschijn kwam, keerde de doodse stilte weer terug. Hyōka wachtte een tijdje af, niet zeker wat te doen. Uiteindelijk kwam hij langzaam weer overeind en maakte aanstalten stilletjes te vertrekken. Die kans kreeg hij echter niet.
Een enorme zwarte beer kwam de bosjes uit gerend, recht op hem af en uit op bloed. Hij wist nog net op tijd aan de kant te springen om aan de klauwen van het dier te ontkomen. In een soepele beweging trok de jongen het messcherpe zwaard uit de schede op zijn rug en zwaaide het in de globale richting van het dier. Het was geen echte aanval. Eerder een waarschuwing, maar de bloedrode ogen van de zwarte beer gaven al aan dat het niet zomaar zou omkeren en weer weg zou lopen. 'Possessed by a demon, aren't you? Poor thing...' mompelde hij zachtjes, terwijl hij een defensieve houding aannam.
Het bezeten dier maakte een haast onnatuurlijk grommend geluid voor het overging op de aanval.

OOC: Als je er niets mee kan dan moet je het zeggen. Dan voeg ik nog wat toe ^^

Subject: Re: Digging my own Grave // Sage Wed Sep 03, 2014 6:55 pm

De wereld leek lichtjes om haar heen te draaien. Ze was er wel zeker van waar door dat kwam. Ze had al een lange tijd niets meer gedronken. Als ze niet snel wat bloed zou binnen krijgen was de grond ineens heel dichtbij. Haar ogen waren ook niet zo fel rood als normaal, deze kleurde steeds lichter. Het probleem was dat er nergens mensen in de buurt waren. Alleen maar dieren, en die ontweken haar blijkbaar ook. Ze was het vampier zijn zat vanaf het moment dat ze het werd. Nooit had ze er om gevraagd. Liever was ze gewoon dood gegaan, dat zou veel makkelijker zijn. Geen mensen hoeven pijn te doen om maar fatsoenlijk bij positieve te blijven. Geen monster zijn... Kort zuchtte Sage waarna ze tegen de stam van een dikke boom zing zitten. Het ruwe houd voelde hard tegen haar rug. Haar ogen sloten zich terwijl haar hoofd langzaam een beetje voorover zakte.

Bij het geluid van een paar krakende takken in de buurt opende haar ogen zich met een razend tempo. Met haar handen werd het zwarte haar uit haar gezicht geveegd. Haar wazig rode ogen gleden over het gebied. Vrijwel niets te zien, ondertussen was het ook weer stil geworden. Er was zeker iets in de buurt. Enkele seconde geleden had het nog geluid gemaakt, dat kon niet plotseling zijn verdwenen. Het zachtste gekraak van een takje trok haar aandacht. Al snel werd duidelijk wat het geluid veroorzaakte, een gigantische zwarte beer leek met iets in gevecht te zijn. Het geluid dat de beer produceerde voorspelde niet veel goeds. "Demons..." Siste Sage zacht terwijl ze opstond. Zo geluidloos mogelijk sloop de tiener richting de beer. Haar ogen werden groot zodra ze door had met wat de beer aan het vechten was. De jongen die in gevecht was met de beer kende ze maar al te goed. Hij was als een broer voor haar, al was hij dat officieel niet. De rode kleur in haar ogen leek wat terug te keren terwijl ze de dolk uit haar laars pakte. Rustig wachtte ze af op het goede moment om in het gevecht te komen. Op het moment dat de beer op zijn achterpoten voor de jongen stond sloeg ze toe. Soepel sprong de tiener op de rug van de beer, haar dolk plantte ze tussen de schouderbladen van het dier. Snel keek ze over de schouders van de beer die zich hevig verzette."Hey Hyöka," zei ze alsof dit het normaalste moment zou zijn om iemand vriendelijk te begroetten.

Subject: Re: Digging my own Grave // Sage Sat Sep 06, 2014 9:13 pm

H y o k a . I z u k a i

Een grote zwarte poot, gewapend met vlijmscherpe klauwen, kwam in een rap tempo zijn kant op. Hij ontweek het met gemak, maar ontsnapte op een haar na aan de krachtige kaken die erna kwamen en hem probeerde vast te grijpen. De opening die de gefaalde aanval gaf duurde niet langer dan een paar seconden, maar een paar seconden was alles wat Hyōka nodig had om de top van zijn zwaard door de huid van de beer te jagen. De wond die het achterliet was niet diep genoeg om het die uit te schakelen, maar aan de luide brul te horen deed het zeker pijn.
De jongen nam het moment om wat afstand te nemen van het dier, maar heel erg ver kwam hij niet. De zwarte beer wist zich sneller te herstellen dan hij had verwacht en kwam weer op hem af. Hij had geen idee hoelang hij dit gevecht nog vol kon houden. De limit zat ergens en hij was er zeker van die eerder te bereiken dan het grote zwarte dier, al helemaal vanwege het feit dat het bezeten was door een demon. Het woord stoppen stond dus niet langer in zijn woordenboek. Niet dat het een woordenboek had om mee te beginnen.
Zijn concentratie verzwakte voor een moment en de bezeten beer deed daar zijn voordeel aan. In een reflex hief Hyōka zijn katana horizontaal voor zich. Nog net op tijd voor de kaken van het dier met een klap dichtsloegen op het metalen blad. Het zette extra kracht achter zijn aanval. Veel meer dan de jongen aankon. Hij verloor zijn evenwicht en viel achterover, maar weigerde het zwaard, dat nog steeds vast zat tussen de kaken van het beest, los te laten. Uit alle macht hield hij het vast, terwijl de beer het met grof geweld uit zijn handen probeerde te trekken. Het was het enige wapen dat hij had, buiten het zakmes in zijn broekzak, maar met dat kleine ding kon hij niets tegen zo'n beest beginnen. Daar was hij zeker van. Dus was het vrijwel alles of niets.
Plots verplaatste de beer zijn gewicht op de achterpoten en hief Hyōka een stukje omhoog. Hij was niet voorbereid op de onverwachte verandering van tactiek en werd een metertje verderop tegen de vlakte geslingerd, het zwaard nog steeds tussen de kaken van de beer. Het dier liet de katana voor zich op de grond vallen, hees zich tot zijn volle hoogte en liet een luide brul horen die het hele woud wakker schudde. Zijn intenties waren duidelijk; hij wilde het afmaken.
Hyōka was niet bezig met het gerammel van de bosjes, maar zag wel degelijk iets achterop de rug van de bezeten beer springen. Zijn turquoise ogen werden naar het gezicht getrokken dat over de zwarte schouder van het beest verscheen. 'Hey Hyōka,' klonk een maar al te bekende stem. Hij keek het meisje ietwat verbaast aan, maar dat was alweer snel verdwenen. 'Je weet wel de goede momenten uit te kiezen, maar ook leuk om jou weer eens te zien, Sage.' Hij hief zich weer op zijn benen en legde zijn turquoise ogen op zijn zwaard. Nu de beer bezig was met Sage, was dit het perfecte moment om het te bemachtigen.
De jongen rende rechtstreeks op zijn wapen af ondanks de prikkende schaafwonden op zowel armen en benen. Het kon liggen aan de adrenaline dat door zijn lichaam raasde, maar hij voelde ze nauwelijks. Zodra het zwaard weer in zijn bezit was creëerde hij weer een 'veilige' afstand tussen hem en de zwarte beer. Zijn aandacht ging naar zijn stiefzus. 'Denk je dat je hem nog langer kan afleiden?'

OOC: Er was inspi

Subject: Re: Digging my own Grave // Sage Tue Sep 09, 2014 6:25 pm

Sage Scarlet wrote:: Vriendelijk lachte ze naar de witharige jongen, dit duurde echter niet lang of de beer moest weer eens niet meewerken. Door zijn grove bewegingen kon ze zich niet meer boven zijn schouder heffen en moest zich met twee handen vasthouden. 'Je weet wel de goede momenten uit te kiezen, maar ook leuk om jou weer eens te zien, Sage.' Hoorde ze haar stiefbroer zeggen, daar had hij een punt. Ze kon nooit eens gewoon op bezoek komen, het moest altijd op de moeilijke manier. Het geluid van een metalen voorwerp dat werd opgepakt wees er op dat Hyöka zijn zwaard te pakken had. 'Denk je dat je hem nog langer kan afleiden?' Klonk de jongensstem, onhandig keek Sage om zich heen. Hyöka kon ze echter niet raak kijken. "Hoe lang heb je nodig?" Vlak na de woorden Sage's mond verlieten kwam er een grote zwarte poot haar kant op. Net op tijd wist ze haar hoofd weg te halen, haar zwarte haren hadden echter minder geluk. Een paar plukken vielen op de grond. Ze had er een hekel aan als mensen aan haar haren kwamen. Boos wrikte ze met haar dolk snel een beetje op en neer in de rug van de beer. Een luide brul gevolgd door een paar klauwen en een hopeloze poging om haar te bijten volgde. "Gaat het nog lang duren?"

OOC: Mijn inspi is er wel maar ik krijg het op een of andere manier niet in een fatsoenlijke post gepropt... veel tijd heb ik ook niet *zucht* school is gemeen

Subject: Re: Digging my own Grave // Sage Sun Sep 14, 2014 7:41 pm

H y o k a . I z u k a i

Hij nam een aantal mogelijkheden door, maar kwam uiteindelijk niet met de juiste tactiek om de beer neer te halen. Hij was zeker niet van plan dit aan te pakken zoals de vorige keer, want dat had al bewezen het domste idee ooit te zijn. Hyōka stond er niet bepaald op te popelen weer zoveel bloed te verliezen. "Hoe lang heb je nodig?" Zijn turquoise ogen gingen richting Sage die nog steeds op de rug van de beer zat, maar veel meer dan een bos zwarte haren zag hij niet van haar. Je zou bijna denken dat het bij de zwarte beer zelf hoorde.
Een van de grote poten van het dier vloog naar Sage in een poging haar van zijn rug af te slaan, maar meer dan een paar lokken haar wist het niet te raken. Terwijl hij iedere beweging van het dier bekeek wachtte hij af op het juiste moment om toe te slaan. Hoelang Sage het nog uit kon houden was hem een raadsel, maar hij hoopte dat ze het nog wat langer kon afleiden.
"Gaat het nog lang duren?" Hyōka deed een paar stappen opzij toen de beer nog een paar hopeloze uithalen deed naar zijn stiefzus. Hij klemde zijn kaken iets steviger op elkaar. "Nog even..." mompelde hij tussen zijn tanden door. Nog heel even...
Plots liet de bezeten beer zich weer op alle vier de poten vallen. Zijn rode ogen keken kort door de omgeving heen voor ze op een object verderop vielen. De jongen volgde zijn blik en kwam uit op een grote, dikke boom niet ver van hun vandaan. Het dier zette zijn krachtige poten in beweging en rende recht op de boom af. Als Sage er niet vanaf sprong was hij er zeker van dat ze werd geplet. Daarom riep hij ook luidkeels: "Spring!"

Subject: Re: Digging my own Grave // Sage Tue Sep 16, 2014 5:49 pm

Ondertussen begonnen haar armen redelijk zeer te doen, ze zou niet lang meer aan het beest kunnen blijven hangen op deze manier. Plotseling stond de beer weer op vier poten en begon te rennen. "Spring!" Hoorde ze plotseling hard achter haar. Meteen deed ze wat er gezegd werd, en ook maar net op tijd. Vlak nadat ze van het beest was gesprongen knalde deze mijn zijn kop tegen een boom aan. Opgelucht haalde Sage adem, Hyöka had haar daarnet even gered. "Enig idee hoe we van hem af komen?" Vroeg ze aan haar stiefbroer die een stukje achter haar stond. De beer wreef een paar keer met een van zijn voorpoten over zijn kop. Nu viel het haar pas op dat haar dolk nog tussen de schouders van het beest zat. Die moest ze zeker terug hebben voor het beest er vandoor zou gaan. Het was naast haar tanden haar enige wapen, die had ze dus hard nodig ook.

OOC: Sorry heb niet echt inspiratie met dit topic dus de post is best slecht...

» Euhm. Hi? [sage!]
» Sage Scarlet {WIP}