United with the night {temmings topic}

Dit was het moment waar ze zich op had voorbereid. Vandaag zou ze een draak gaan temmen, vol trots zou ze met het beest de grot uit komen. Natuurlijk had je ook de kans dat ze helemaal niet zou terugkeren, daar waagde ze het dan maar op. Haar dolk had ze stevig in haar hand geklemd, dat was haar enige wapen. Veel zou ze er echter niet mee kunnen. Het was maar een klein ding, niet groot genoeg om een deel van een draak mee af te snijden. Nog om diepe wonden mee te maken. Tegen dieren zou ze eventueel haar tanden nog kunnen gebruiken, de huid van een draak was daar te dik voor. Het moest maar zo, voor grotere wapens had ze nou eenmaal geen geld. Bijna haar hele leven trainde zij bijna dagelijks. Ze was dan ook zeker niet zwak. Er ging amper een dag voorbij dat geen bezeten wezen haar aan viel. Ze was er klaar voor, vandaag zou ze een draak gaan temmen. De wind blies door haar lange zwarte haren terwijl ze de grot in keek. Er waren veel dranken in de grot. Nog een keer haalde ze diep adem voor ze de grot in stapte.

Voorzichtig liep het meisje tussen de vele draken door. Veel trokken zich niets van haar aan, andere haalde flink naar haar uit. Tot een paar keer toe werd ze bijna geschept door een klauw of bek. Het zou haar niet stoppen om een draak te vangen. Waar ze nou eigenlijk naar opzoek was wist ze ook niet. Sage ging gewoon op haar gevoel af en wachtte tot de juiste draak voorbij zou komen. Aangezien ze al een lange tijd in de grot rond liep begon ze toch te twijfelen. Kon ze er niet beter een kiezen dan op haar gevoel af gaan? Ze was het ondertussen ook wel zat om steeds bijna geraakt te worden door de draken. Sage sloot haar ogen en zuchtte. Zodra ze haar felrode ogen weer opende keek ze recht in de ogen van een zwarte draak. Eindelijk, haar gevoel zei dat dit de draak was.

Blijkbaar leek het dier een beestje te schrikken van dat ze haar ogen opende. De grote zwarte draak zette een paar stappen naar achter waarna deze zijn kop hief. Sage slikte een brok door zodra ze zag hoe groot het beest was. Hij was precies de juiste grootte om op te vliegen, hij had nog vleugels ook. De meeste hadden dat wel, echter waren er ook een aantal zonder. Het meisje schatte de draak ongeveer een meter of zes hoog als hij zijn kop hief. Zij zelf was ongeveer net zo groot als zijn poten. Onder een van zijn blauwe ogen zat een litteken. Het was aan de rechterkant van zijn kop. De draak zwaaide hard met zijn staart terwijl hij zijn vleugels spreidde. Een luide brul kwam haar kant op, dit was het dan. Nu zou het gevecht komen waarin ze hem hopelijk zou gaan temmen. Een flinke hoeveelheid wind werd door de vleugels van de draak naar haar geblazen. Haar zwarte haren werden naar achter geblazen, met moeite hield Sage stand tegen de wind. Dit kon nog eens moeilijk gaan worden. Ze was er op voorbereid, het zou haar hoe lang het ook zou gaan duren lukken. En met deze draak, haar gevoel vertelde haar gewoond dat dit dé draak was waar ze naar opzoek was.

Diep haalde Sage adem, vanaf nu was het alles of niets. Zo snel als ze kon rende ze op de draak af. Het beest keek voor hij actie ondernam toe hoe het meisje op hem af kwam rennen. Tot de verbazing van het dier rende Sage langs hem af. Verbaast keek de zwarte draak naar zijn staart waar het meisje nu op begon te klimmen. Meteen begon hij er mee te zwaaien, al snel voelde hij een klein prikje in zijn staart. Sage had haar dolk in zijn staart gestoken en hield haar aan vast tijdens het zwaaien. De draak gromde diep, een aantal messcherpe tanden kwamen op haar afvliegen. Snel trok ze haar dolk los, net op het laatste moment kon ze nog aan de tanden van de draak ontsnappen. Het gigantische beest beet in zijn eigen staart. Dit was haar kans. Nog voor de draak kon loslaten was Sage al terug op de staart geklommen en vervolgens op de kop van het dier. Wild begon hij met zijn kop te schudden en met zijn staart in de richting van zijn kop te slaan. Het meisje viel bijna van de draak af maar kon zich nog net op tijd aan een van de hoorns op zijn kop vasthouden. Al snel stopte de draak met schudden zodra hij door had dat het geen nut zou hebben. Blijkbaar had de draak een ander plan, in een flink tempo begon het beest richting de uitgang van de grote te lopen. Sage's ogen werden groot zodra ze merkte dat de zwarte draak met zijn vleugels begon te staan. Stevig klampte ze zich stevig vast aan de hoorn waar ze zich aan vast hield.

Het volgende moment vloog de draak met haar op zijn kop door de lucht. Tot haar opluchting was de vlucht voorlopig nog redelijk rustig. Dat gaf haar genoeg tijd om zich te herstellen. Redelijk snel had ze haar balans gevonden en stond ze stevig op de vliegende draak. Plotseling maakte het beest een scherpe draai naar rechts. Sage verloor haar evenwicht en viel bijna van het beest af. Snel en onrustig haalde ze adem terwijl ze half naast de draak hing. Niet naar beneden kijken, níet naar beneden kijken. Te laat Sage's rode ogen keken angstig naar de diepte onder haar. Ze had misschien geen hoogte vrees maar zo aan een draak hangen was toch akelig. Bij de volgende bocht die het beest maakte kon Sage gemakkelijk op zijn nek gaan zitten. Nu kwam het er op aan, Sage pakte het touw dat ze bij zich had. Voor ze er echter iets mee kon doen brak de hel uit. Sage werd alle kanten op gezwaaid, met al haar kracht kon ze zich amper vast houden. De draak was pittig hoe hij zich in allerlei hoeken wrong om haar er maar af te kijken. Het was zeker niet handig dat hij dat deed, al vond Sage het wel een prima eigenschap. Na een lange tijd stopte de draak eindelijk met het stuntvliegen en vloog een stukje rustig. Diep haalde het meisje adem, tijdens de vlucht had ze dat niet veel kunnen doen. Het touw had ze heel onderweg stevig vast gehouden, zonder dat zou het temmen niet echt mee gaan vallen. Voorzichtig ging Sage weer op de nek van de draak zijn, stevig bond ze het touw met beide eindes om de hoorns van de draak. Dit leek hij niet echt door te hebben. Nu had ze teugels om het dier te sturen, of zich in ieder geval aan vast te houden. Stevig klemde ze de dingen in haar handen toen de draak stijl tegen de rotswand omhoog vloog. Als snel raakte ze het beest niet meer en hing ze alleen nog aan de teugels. Eenmaal boven aan de berg maakte hij een bocht en vloog super snel recht naar beneden. Als ze zo door zouden gaan zouden beide recht op de grond knallen. Vlak boven de grond draaide de draak zodat ze deze net niet raakte. Sage hing nu naast de nek van het beest. Nu was haar kans. Het meisje pakte een van de bomen vast waar ze inmiddels nog redelijk rustig langs vlogen. De teugels om de hoorns van de draak zorgde er voor dat hij een soort koprol voorover deed. Nu zou het dan eindelijk moeten gebeuren. Sage was al aardig uitgeput en wist niet of zo nog een keer zo'n wilde rit aan zou kunnen. Snel sprong ze op de buik van het beest dat verward op zijn rug lag. Logisch ook, hij had waarschijnlijk niet zien aankomen wat er zonet was gebeurd. Met haar dolk in haar rechter hand en de teugels in haar linker hand keek ze de draak recht in zijn ogen aan. Voorzichtig liep ze naar zijn kop, haar pleegvader had haar vertelt hoe hij toen der tijd aan zijn draak was gekomen. Als Sage haar hand op de neus van de draak kon leggen zonder dat het beest een poging deed om deze op te eten was het gelukt. Dan had hij haar als meesteres geaccepteerd en zou hij naar haar moeten leren luisteren vanaf dat moment. Als de draak zou gaan bijten was het gevecht nog niet over. Voorzichtig stak Sage zelfverzekerd haar hand uit naar de draak's neus. Dit zou het moment van de waarheid dan zijn.

~Vang moment!~

Words: WORDS | Tags: Dragon | Notes: None

Code by Marieksel @ Kickstart

» Shippings topic!
» Partner-topic~
» //CHIT CHAT TOPIC
» //CHIT CHAT TOPIC
» //CHIT CHAT TOPIC