Making somting cute

De eerste zonne stralen wierpen zich over de bergen en beschenen de eeuwige sneeuwtoppen. Haar ademhaling veranderde toen ze wakker werd. Kay rekte zich even uit en krulde zich nog eens lekker om tegen haar pleegvader. Ze kon hem dan wel niet verstaan, maar begreep zijn blikken en lichaamstaal heel goed. Zachtjes voelde ze een warme snuit tegen haar wang drukken. Kay opende haar heldere ijs blauwe ogen. Het litteken op haar linker oog had ze eens tijdens de jacht op gelopen. Ze zag twee grote ambere ogen haar aankijken. Ze keken haar liefdevol aan. ‘Mmm, goede morgen Papa.‘] zei ze liefjes tegen de grote witte leeuw. Buster bleef haar vriendelijk aankijken, maar nu ook wat streng. Kay snapte dat Buster wilde dat ze eerst zichzelf zou gaan wassen, eten en daarna haar Benders oefeningen moest gaan bij schaven. Daar had ze eigenlijk geen zin in het laatste. Ze was moe en wilde tegen haar pleeg vader aan blijven liggen. Maar Buster had andere dingen te doen zoals terretorium controlle uit te voeren. De leeuw stond op en Kay bleef achter op de koude vloer van de grot. Ze zuchten en stond ook op. Haar langere oren verrieden dat ze van elven afstamde, maar Kay kende haar ouders niet. Ze was door Buster opgevoed en daar was ze de witte leeuw heel dankbaar voor. Kay begon met haar ochtend ritueel en waste zichzelf eerst met het ijskoude water dat uit de bergen naar beneden stroomde. Kou deed haar vrij weinig, maar grote hitte was iets dat ze moeilijk verdragen kon. Daarna viste ze uit een ijzig hol de buit op die Buster een maand geleden had gevangen. Het was dan wel vlees van een sabeltandtijger, maar Buster was niet bang om het tegen hen op te nemen. Kay stak een vuurtje aan om het vlees gaar te maken. Toen ze klaar was met eten gooide ze de resten ver genoeg van hun hol weg zodat als er aasetrs in de buurt kwamen ze hun hol niet in konden pikken. Daarna liep Kay met een goed gevulde waterzak richting de ijsgrotten. Ze koos elkedag een andere uit om daar binnen haar mentale kracht sterker te maken. Ze was druk bezig het water langs een rots te bewegen. Ze wilde het gezicht van Buster er in af beelde. Ze vond hem een mooie interigerende kop hebben. Zowel vriendelijk als een gevaarlijke uitstraling hebben. Alleen in deze grot gebruikte ze haar Benders kracht om er iets creatiefs mee te doen. In de andere grotten gebruikte ze verschillende vechtkunsten met waterkracht. Kay had niet door dat ze niet alleen in de grot was...
(Adriaan)

Adrian hield absoluut niet van de kou en hij vroeg zichzelf stiekem af waarom hij hier zelfs was. Langzaamaan haalde hij zijn schouders op bij de vraag die hij in zichzelf had gesteld en besloot verder rond te dolen in de ijzige grotten die hier een hels doolhof hadden gemaakt, bij sommige nauwe ingangen vroeg hij zich af of dit het werk was van een soort van artiest die het leutig vond om alles zo nauw en smal te maken dat zelfs Adrian er last mee had om erdoor te raken. Even besloot hij te gaan zitten tegen een van de muren van de ijsgang waar hij zich nu bevond, zichzelf toelatend om op adem te raken. Natuurlijk had hij geen enkel probleem met de kou sinds hij een firebender was, maar toch was het maar frisjes naar zijn zin eigenlijk. In zijn handen wreef hij om ze geen frostbite te laten krijgen. Een zucht verliet zijn mond tot hij uiteindelijk besloot weer op te staan en verder te schuifelen, zijn gezicht bleek en zijn blauwe oog dof voor zich uit kijkend. Hij was beslist niet alleen, hij keek naar een meid die sculpturen aan het maken was, zijn blik ging richting de vorm die ze al had te pakken gekregen. Het zag er zeker niet slecht uit en hij knikte goedkeurend naar het sculptuur, het had al een goede vorm en dat kon hij niet ontkennen.

Opeens drongen de geluiden van voetstappen tot haar door. Eerst dacht Kay nog dat het om Buster ging, maar daar waren de klanken te hard en te licht voor. Ze stopte met haar werkje het water net boven haar handjes zwevend. Doordat ze meestal hetzelfde at was haar groei ook niet wat het hoorde te zijn. Kay kwam net tot de 1 meter en werd zelf door haar pleegvader klein bevonden. Ze draaide zich om en zag haar eerste vreemde menselijke persoon staan. Jaren woonde ze nu al hier en op af en tot toe hadden ze weleens een demonen tegen gekomen, maar iemand van de andere ras. Kay wist niet wat te doen dan zich devenstief op te stellen. Ze was nog niet helemaar mentaal sterk voor een gevecht, maar ze zou eerder een afleidings manuovere. Kay was bang en nerveus te gelijk. Ze gooide het vocht naar het gezicht van de vreemdeling en zetten het op een lopen. Ze kende de ijsgrotten op haar duimpje dus was Kay normaal ook vlug buiten, maar haar angst zorgde voor een beneveld denkbeeld en verdwaalde ze vreselijk.