Just looking around.

Met een wat slome passen liep Raymo Slivermoon maar wat rond door het bos. Sinds hij zijn familie en roedel had verloren door demon. had hij een behoorlijke verloren en eenzaam gevoel. Hij kwam net terug van een jaagtripje met twee gevangen herten hij was behoorlijk blij met zijn vangst maar toen hij op de roedelplaats aan kwam was iedereen gedood. Meteen had hij zijn vangst laten vallen en de wonden en de sporen onderzocht. Het waren demonen geweest.

Sinds die dag zwierf Raymo maar wat rond. op zoek naar iets. Af en toe snuffelde hij wat met zijn neus wat over de grond en aan wat bladeren en takken. Er drongen verschillende geuren zijn neus binnen maar die van hert en elf waren het sterkst. Waardoor Raymo wist dat hij in een gebied was waar veel elven woonden of door dit gebied reisde. En dat er een kudde hert ergens in de buurt moest zijn. Maar Raymo had niet echt zin om te jagen. Sinds hij zijn Roedel en familie verloren had door de demon wist hij niet echt wat hij moest doen. zijn soort waren echt die in een groep samen leefden en jagen. Misschien dat hij een nieuwe roedel kon beginnen. Raymo liet even een zucht los het zou toch niet worden als zijn oude en hij was ook niet echt bepaald hij leider. hij volgde liever en hij was beter in jagen en in het verkennen van nieuwe gebieden. maar dat maakte nou niet meer uit. Hij was alleen nou en dat vond hij maar niks. Uiteindelijk kwam hij bij een grote steen aan. Waar Raymo op klom en met een zucht in elkaar zakte en maar met een sombere en lege blik in zijn ogen maar wat voor zich uit staarde. En probeerde dan maar van de rust en het mooie weer te genieten. Maar ook dat lukte niet helemaal. Normaal had hij altijd iets om zijn dag mee te vermaken. Jagen of met de Roedel... Meteen schudde Raymo zijn kop en drong een ergerlijke maar ook wat eenzaam zucht tegen. Langzaam gleed zijn blik over de verschillende bomen en met gespitste oren luisterde hij aandachtig naar zijn omgeving.