Are you my amusement for today? {SPT & Arely}

Met haar handen achter haar hoofd liep Vaine rond in de ruïnes van het oude kasteel. Ze had hier al veel verhalen over gehoord, niet dat ook maar een van die verhalen haar iets uitmaakte. Ze had hier de nacht doorgebracht zonder gestoord te worden door iemand. Vaak genoeg had ze van die nachten gehad waarin ze meerdere keren werd gewekt. Daar had ze echt een hekel aan, al was het wel leuk om die mensen te straffen voor het wekken van haar. Bij het geluid van voetstappen legde Vaine haar hand op het handvat van haar zweep. Kalm keek ze om zich heen, niemand te zien. Vaine was echter wel zeker dat er iemand in de buurt was. Vroeg of laat zou ze deze toch wel tegenkomen, het was een kwestie van wachten.

Er is hier iemand..
Goed gezien hoor
Ze liepen in een kasteel. Hetzelfde kasteel als waar ze een paar weken geleden een jongen had aangevallen. Uiteindelijk had hij haar verwond en een verband om haar been gedaan, waarop zij het bos in was gerend en verdwaald.
Het was nogal intimiderend geweest. Sinds toen was ze ook volop gaan trainen, en het werkte wel een beetje. Haar armen en benen waren een beetje gespierder en ze kon haarzelf met gemak twintig keer opdrukken. Ze voelde zich er sterk door, en de demoon was het daarmee eens.
Wat dacht je ervan, zullen we haar pakken? Oh nee, ze wilde geen problemen! Nee! Nee niet doen! Een ijzig lachje klonk als antwoord, en haar lichaam kwam in beweging. Ze had even gedacht dat ze vriendjes was geworden met de demoon, maar nee dus. In de ogen van de demoon was ze maar een zwakkeling, het enige pluspunt was dat ze een lichaam had. Iets wat de demoon niet had.
Haar passen leken door de hele ruimte te galmen. De marmeren vloer maakte dat het allemaal veel luider leek dan het was. Loop in ieder geval wat zachter! Alsjeblieft.. Ze werd volkomen genegeerd, en een meisje met blauwe haren kwam haar gezichtsveld binnen.\

~Anders kan de demoon aka Arely, Vaine wel overhalen om demoon te worden ^^

Vanuit haar ooghoek zag Vaine een klein meisje aankomen lopen met roodbruin haar. Haar hand haalde ze weer van haar zweep af. Het was maar een klein meisje, niet dat die zoveel bedreiging konden vormen. Rustig draaide het meisje zich om naar het meisje. Haar lilla kleurige haren bewogen soepel met de beweging mee. "Wat doe jij hier meisje? Ben je je mammie kwijt?" Vroeg Vaine met een sadistische toon in haar stem. Ach ze kon het gewoon niet laten, zo was ze nou eenmaal. Vroeger was haar persoonlijkheid anders, vroeger was vroeger. Ze zou zeker niet terug willen naar die tijd dat ze nog een zwakkeling was.

OOC: Zou leuk zijn ^^

Het meisje draaide zich om, leek niet onder de indruk van haar. "Wat doe jij hier meisje? Ben je je mammie kwijt?"
"Dat kan ik beter aan jou vragen." Het antwoord was kortaf en pissig, alsof ze dit elke dag meemaakte en er onderhand wel klaar mee was. Ze stapte op het meisje af, haalde haar handen uit haar zakken, en stond daar maar. Ze is sterk..
"Jij bent vandaag wel erg opmerkzaam hoor." En ze bleef maar op dat neerbuigende toontje praten. Alsof de demoon alles allang wist, wat waarschijnlijk ook wel het geval was. "Moet je niet je middagtukkie doen?"

Het meisje was ongeveer een jaar of vijf jonger dan haar. In haar ogen was zij dus de meerdere van het meisje. Sterker was ze zeker, bovendien ze was al volwassen. Dat was nog een meisje, geen eerlijk gevecht. Niet dat ze dat überhaupt erg vond. "Dat kan ik beter aan jou vragen." Vaine haalde haar wenkbrauwen een stukje op bij de woorden van het meisje. "Moet je niet je middagtukkie doen?" Vervolgde het meisje, op een toon die haar niet bepaalt beviel. Rustig liep Vaine naar het meisje toe tot ze nog maar een klein stukje voor haar stond. "Het is niet aan kleine meisjes om te bepalen wat ik doe," zei ze neerkijkend op het meisje.

Het meisje zette een paar stappen, hield halt voor haar neus en keek op het meisje neer, dat arrogant naar boven keek. Veel te zelfverzekerd, veel te roekeloos. "Het is niet aan kleine meisjes om te bepalen wat ik doe,"
"Oh, maar dat ik er klein uit zie wil nog niet zeggen dat ik zwák ben" Antwoordde ze poeslief. "Ik zou toch wel denken dat zo iemand als jij dat zou moeten weten" Ze sloeg haar armen over elkaar. Arely leek de rust zelve, maar vanbinnen zat het meisje te tieren en te brullen. Dat dit kind niet gezond was, ze gevaarlijk en eng was, en dat ze weg moesten gaan. Het tegenovergestelde gebeurde.
Met een snelle uithaal slingerde Arely de been van de ander onder haar lichaam vandaan. Het was alsof een fluitje af was gegaan. Een fluitje dat de strijd aankondigde die dit meisje vast en zeker zou verliezen.

Arrogant keek het meisje naar haar omhoog. Wel apart, normaal waren kinderen van haar leeftijd redelijk bang voor haar. "Oh, maar dat ik er klein uit zie wil nog niet zeggen dat ik zwák ben," zei het meisje. Een lach net zo arrogant als de blik van het meisje verscheen op Vaine's gezicht. "Ik zou toch wel denken dat zo iemand als jij dat zou moeten weten," hierbij sloeg het meisje haar armen over elkaar. Vaine moest moeite doen om haar lach in te houden, op die manier leek het meisje net een klein kind dat haar zin niet kreeg. Het meisje haalde met haar been een van Vaine's benen onder haar vandaag. Met haar andere been zette ze zich af waardoor ze na een achterruitsalto op beide benen landde. Toch handig, een katachtige als shapeshift dier hebben. "Ik weet graag de naam van mijn," hier stopte ze even en liet duidelijk haar ogen over het meisje glijden. "Tegenstander," maakte ze op een extreem neerbuigende toon haar zin af.

"Ik weet graag de naam van mijn," haar blik ging overduidelijk over haar lichaam, haar fragiele jasje. "Tegenstander," Maakte ze haar zin op dat wálgelijke toontje af. Een ietwat bloeddorstig lachje trok over haar lippen. "Mijn naam doet er niet toe."
Ze bewoog zo snel als het licht naar het meisje, zette haar lippen aan haar oor. "Het gaat er om wat ik ben," Fluisterde ze, voor Arely met een enorme kracht haar vuist naar het meisje uithaalde. Zodra ze huid voelde sprong ze naar de rug van de vreemdeling en haalde nog een keer uit. Vaine Whiplash, 19 jaar, shapeshifter, panter. Ze heeft het wel in zich om een demoon te worden. Die laatste zin liet haar adem stokken, als ze die had kunnen controleren. Zou de demoon naar dat meisje gaan? Zou ze haar lichaam verlaten? Maar dat kon toch helemaal niet... Ze had vaak genoeg gedreigd, maar was nooit helemaal verdwenen.
Arely vond het moeilijk om toe te geven, maar zonder de demoon zou ze kansloos zijn. De harde wereld zou haar binnen een jaar hebben verscheurd. Bloeddorstige demonen, draken of wolven zouden haar verscheuren, of het zou haar allemaal te veel worden..
Ze dook onder de benen van het meisje door, trapte en sloeg als een gek om haar heen. Even kleurden haar ogen bruin voor die bloedrode kleur terugkeerde.